لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 721 : گر سر زلف تو از باد پریشان نشود
غزل شمارهٔ 722 : عاشقی را که غم دوست به از جان نبود
غزل شمارهٔ 723 : مرد صاحب نظر از کوی تو آسان نرود
غزل شمارهٔ 724 : خرم آن لحظه که مشتاق به یاری نرسد
غزل شمارهٔ 725 : چه کند دل که جفای تو تحمل کند
غزل شمارهٔ 726 : لب خونخوار تو جز خون دل افزون نکند
غزل شمارهٔ 727 : لب لعلت به لطافت گرو از جان ببرد
غزل شمارهٔ 728 : تو که روزت به نشاط دل و جان می گذرد
غزل شمارهٔ 729 : چه خوش است از جگر سوخته بویی که زند
غزل شمارهٔ 730 : یارب، این شهره لشکر ز کجا می آید؟
غزل شمارهٔ 731 : سبزه ها می دمد و آب روان می آید
غزل شمارهٔ 732 : اینچنین تند که آن قلب شکن می آید
غزل شمارهٔ 733 : گر چه در کشتن عشاق زبون می آید
غزل شمارهٔ 734 : باش تا بار دگر آن پسر این سو آید
غزل شمارهٔ 735 : باشد آن روز که آن فتنه به ما باز آید
غزل شمارهٔ 736 : خشمگین یار مرا دل به رضا باز آمد
غزل شمارهٔ 737 : عمر نو گشت مرا باز که جان باز آمد
غزل شمارهٔ 738 : وه که باز این دل دیوانه گرفتار آمد
غزل شمارهٔ 739 : از کجا در رهم آن شوخ بلا پیش آمد؟
غزل شمارهٔ 740 : باز عشق آمد و دیوانگیم پیش آمد
غزل شمارهٔ 741 : گر مرا هیچ مرادی پس ازین پیش آمد
غزل شمارهٔ 742 : دانم، ای دوست که در خانه شرابت باشد
غزل شمارهٔ 743 : بر من، ار دولت وصل تو مقرر می شد
غزل شمارهٔ 744 : ترک عاشق کش من، ترک جفا خوش باشد
غزل شمارهٔ 745 : بس که خون جگر از راه نظر بیرون شد
غزل شمارهٔ 746 : هر کسی روز وداع از پی محمل می شد
غزل شمارهٔ 747 : هر کرا داعیه درد طلب پیدا شد
غزل شمارهٔ 748 : گر خم طره ز روی تو جدا خواهد شد
غزل شمارهٔ 749 : چشم من خنده شیرین تو گریان دارد
غزل شمارهٔ 750 : تو مپندار که دوران همه یکسان گذرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز
* حاجت آن به که بر قاضی حاجات بریم
شعر کامل
حافظ
* از خیال لطف می مشاطهٔ چالاک طبع
* در ضمیر برگ گل خوش می‌کند پنهان گلاب
شعر کامل
حافظ
* پاک طینت می رساند فیض بعد از سوختن
* عود خاکستر چو گردد می کند دندان سفید
شعر کامل
صائب تبریزی