لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عراقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان
غزل شمارهٔ 212 : ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان
غزل شمارهٔ 213 : ز دل، جانا، غم عشقت رها کردن توان؟ نتوان
غزل شمارهٔ 214 : نگارا از سر کویت گذر کردن توان؟ نتوان
غزل شمارهٔ 215 : عاشقی دانی چه باشد؟ بی‌دل و جان زیستن
غزل شمارهٔ 216 : سهل گفتی به ترک جان گفتن
غزل شمارهٔ 217 : تا توانی هیچ درمانم مکن
غزل شمارهٔ 218 : ماهرویا، رخ ز من پنهان مکن
غزل شمارهٔ 219 : بی‌رخت جانا، دلم غمگین مکن
غزل شمارهٔ 220 : ای یار، بیا و یاریی کن
غزل شمارهٔ 221 : ای رخ جان فزای تو گشته خجسته فال من
غزل شمارهٔ 222 : چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟
غزل شمارهٔ 223 : بپرس از دلم آخر، چه دل؟ که قطرهٔ خون
غزل شمارهٔ 224 : چو دل ز دایرهٔ عقل بی تو شد بیرون
غزل شمارهٔ 225 : ای حسن تو بی‌پایان، آخر چه جمال است این؟
غزل شمارهٔ 226 : ای دل و جان عاشقان شیفتهٔ جمال تو
غزل شمارهٔ 227 : ای دل و جان عاشقان شیفتهٔ لقای تو
غزل شمارهٔ 228 : ای آرزوی جان و دلم ز آرزوی تو
غزل شمارهٔ 229 : ای همه میل دل من سوی تو
غزل شمارهٔ 230 : ترک من، ای من غلام روی تو
غزل شمارهٔ 231 : آن مونس غمگسار جان کو؟
غزل شمارهٔ 232 : ساقی، قدحی می مغان کو؟
غزل شمارهٔ 233 : مانا دمید بوی گلستان صبح گاه
غزل شمارهٔ 234 : ای جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته
غزل شمارهٔ 235 : ای راحت روح هر شکسته
غزل شمارهٔ 236 : ای در میان جانم گنجی نهان نهاده
غزل شمارهٔ 237 : ای هر دهن ز یاد لبت پر عسل شده
غزل شمارهٔ 238 : در صومعه نگنجد، رند شرابخانه
غزل شمارهٔ 239 : در صومعه نگنجد رند شرابخانه
غزل شمارهٔ 240 : بازم از غصه جگر خون کرده‌ای

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آفتاب آهسته بگذارد در این غمخانه پای
* تا مبادا چون حباب از هم بریزد خانه‌ام
شعر کامل
رهی معیری
* من آن زمان ز دل چاک چاک شستم دست
* که شانه راه در آن زلف عنبرافشان یافت
شعر کامل
صائب تبریزی
* رتبه زمزمه عشق ندارد زاهد
* بگذارید که آوازه جنت شنود
شعر کامل
صائب تبریزی