لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : نه دل چو غمت آمد از خویشتن اندیشد
غزل شمارهٔ 272 : در قعر جان مستم دردی پدید آمد
غزل شمارهٔ 273 : در عشق به سر نخواهم آمد
غزل شمارهٔ 274 : کارم از عشق تو به جان آمد
غزل شمارهٔ 275 : ره عشاق بی ما و من آمد
غزل شمارهٔ 276 : لعل تو به جان فزایی آمد
غزل شمارهٔ 277 : دی پیر من از کوی خرابات برآمد
غزل شمارهٔ 278 : نقد قدم از مخزن اسرار برآمد
غزل شمارهٔ 279 : عشق تو ز سقسین و ز بلغار برآمد
غزل شمارهٔ 280 : سرمست به بوستان برآمد
غزل شمارهٔ 281 : چو ترک سیم برم صبحدم ز خواب درآمد
غزل شمارهٔ 282 : نگارم دوش شوریده درآمد
غزل شمارهٔ 283 : مستغرقی که از خود هرگز به سر نیامد
غزل شمارهٔ 284 : دلا دیدی که جانانم نیامد
غزل شمارهٔ 285 : عاشقان زنده‌دل به نام تو اند
غزل شمارهٔ 286 : آنها که در هوای تو جان‌ها بداده‌اند
غزل شمارهٔ 287 : آنها که پای در ره تقوی نهاده‌اند
غزل شمارهٔ 288 : عاشقان از خویشتن بیگانه‌اند
غزل شمارهٔ 289 : پیش رفتن را چو پیشان بسته‌اند
غزل شمارهٔ 290 : ز لعلت زکاتی شکر می‌ستاند
غزل شمارهٔ 291 : نه قدر وصال تو هر مختصری داند
غزل شمارهٔ 292 : دلی کز عشق تو جان برفشاند
غزل شمارهٔ 293 : روی تو کافتاب را ماند
غزل شمارهٔ 294 : عقل در عشق تو سرگردان بماند
غزل شمارهٔ 295 : دلم بی عشق تو یک دم نماند
غزل شمارهٔ 296 : گرد ره تو کعبه و خمار نماند
غزل شمارهٔ 297 : آن را که غمت به خویش خواند
غزل شمارهٔ 298 : چون تتق از روی آن شمع جهان برداشتند
غزل شمارهٔ 299 : چون سیمبران روی به گلزار نهادند
غزل شمارهٔ 300 : عاشقانی کز نسیم دوست جان می‌پرورند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن دست و آن زبان که درو نیست نفع خلق
* جز چون زبان سوسن و دست چنار نیست
شعر کامل
سنایی
* به مویی بسته صبرم نغمۀ تار است پنداری
* دلم از هیچ می رنجد دل یارست پنداری
شعر کامل
نظیری نیشابوری
* سرت گر بساید به ابر سیاه
* سرانجام خاک است ازو جایگاه
شعر کامل
فردوسی