لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 241 : از سر زلف دلکشت بوی به ما نمی‌رسد
غزل شمارهٔ 242 : مرد ره عشق تو از دامن تر ترسد
غزل شمارهٔ 243 : ذوق وصلت به هیچ جان نرسد
غزل شمارهٔ 244 : شکن زلف چو زنار بتم پیدا شد
غزل شمارهٔ 245 : ای به خود زنده مرده باید شد
غزل شمارهٔ 246 : پیر ما وقت سحر بیدار شد
غزل شمارهٔ 247 : قصهٔ عشق تو چون بسیار شد
غزل شمارهٔ 248 : یک شرر از عین عشق دوش پدیدار شد
غزل شمارهٔ 249 : در راه تو هر که راهبر شد
غزل شمارهٔ 250 : چو خورشید جمالت جلوه‌گر شد
غزل شمارهٔ 251 : برقع از خورشید رویش دور شد
غزل شمارهٔ 252 : بار دگر پیر ما مفلس و قلاش شد
غزل شمارهٔ 253 : بیچاره دلم در سر آن زلف به خم شد
غزل شمارهٔ 254 : چون عشق تو داعی عدم شد
غزل شمارهٔ 255 : گر در صف دین داران دین دار نخواهم شد
غزل شمارهٔ 256 : هر که در بادیهٔ عشق تو سرگردان شد
غزل شمارهٔ 257 : هر که در راه حقیقت از حقیقت بی‌نشان شد
غزل شمارهٔ 258 : جهان از باد نوروزی جوان شد
غزل شمارهٔ 259 : در راه عشق هر دل کو خصم خویشتن شد
غزل شمارهٔ 260 : تا نور او دیدم دو کون از چشم من افتاده شد
غزل شمارهٔ 261 : پیر ما از صومعه بگریخت در میخانه شد
غزل شمارهٔ 262 : تا دل لایعقلم دیوانه شد
غزل شمارهٔ 263 : کسی کز حقیقت خبردار باشد
غزل شمارهٔ 264 : چه دانستم که این دریای بی پایان چنین باشد
غزل شمارهٔ 265 : حدیث فقر را محرم نباشد
غزل شمارهٔ 266 : عشقت ایمان و جان به ما بخشد
غزل شمارهٔ 267 : هر زمانم عشق ماهی در کشاکش می‌کشد
غزل شمارهٔ 268 : هر زمان عشق تو در کارم کشد
غزل شمارهٔ 269 : قوت بار عشق تو مرکب جان نمی‌کشد
غزل شمارهٔ 270 : نور روی تو را نظر نکشد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شمشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن
* تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی
شعر کامل
حافظ
* گر به اول نستندندی اصل شیرینی ز موم
* نخل مومین را رطب شیرین تر از قند آمدی
شعر کامل
خاقانی
* نیرزد همی زندگانیش مرگ
* درختی که زهر آورد بار و برگ
شعر کامل
فردوسی