لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 511 : همه کامیم برآید، چو در آیی ز درم
غزل شمارهٔ 512 : به دکان می‌فروشان گروست هر چه دارم
غزل شمارهٔ 513 : تا میسر گشت در گرمابه وصل آن نگارم
غزل شمارهٔ 514 : درون خود نپسندم که از تو باز آرم
غزل شمارهٔ 515 : سرم سودای او دارد، زهی سودا که من دارم!
غزل شمارهٔ 516 : گر او پیدا شود بر من به شیدایی کشد کارم
غزل شمارهٔ 517 : منازل سفرت پیش دیده می‌آرم
غزل شمارهٔ 518 : من همان داغ محبت که تو دیدی دارم
غزل شمارهٔ 519 : گمان مبر که ز مهر تو دست وادارم
غزل شمارهٔ 520 : من از پیوستگان دل غریبی در سفر دارم
غزل شمارهٔ 521 : ز داغ و درد تو بر جان و دل نشان دارم
غزل شمارهٔ 522 : صنمی که مهر او را ز جهان گزیده دارم
غزل شمارهٔ 523 : چشم جان بر اثرت می‌دارم
غزل شمارهٔ 524 : صد بار ز مهرت ار بمیرم
غزل شمارهٔ 525 : گر چه در پای هوی و هوست می‌میرم
غزل شمارهٔ 526 : مست آمدم امشب، که سر راه بگیرم
غزل شمارهٔ 527 : به غم خویش چنان شیفته کردی بازم
غزل شمارهٔ 528 : نگشتی روز من تیره، ندانستی کسی رازم
غزل شمارهٔ 529 : برخیزم و دلها را در ولوله اندازم
غزل شمارهٔ 530 : بیار آن، باده، تا دل را به نور او بر افروزم
غزل شمارهٔ 531 : گر مرغ این هوایی، بال و پرت بسوزم
غزل شمارهٔ 532 : روزی بر آن شمع چو پروانه بسوزم
غزل شمارهٔ 533 : گمان مبر که: به جور از بر تو برخیزم
غزل شمارهٔ 534 : من مستم و ز مستی در یار می‌گریزم
غزل شمارهٔ 535 : مرا مجال نباشد که: یار او باشم
غزل شمارهٔ 536 : سخن بگوی چو من در سخن نمی‌باشم
غزل شمارهٔ 537 : عیب من نیست که: در عشق تو تیمار کشم
غزل شمارهٔ 538 : یارب، تو حاضری که ز دستش چه میکشم؟
غزل شمارهٔ 539 : دست عشقت قدحی داد و ببرد از هوشم
غزل شمارهٔ 540 : عشقت چو ستم کرد و جفا بر تن و توشم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زلف تو برد دین و دل و عقل و هوش من
* شب پاک خانه را نتوان رفتن این چنین
شعر کامل
صائب تبریزی
* عقل را دیوانه می دانیم ما
* عشق را فرزانه می دانیم ما
شعر کامل
صائب تبریزی
* در قیامت می شود شیرین، زبان در کام ما
* تلخی بادام ما را شور محشر می برد
شعر کامل
صائب تبریزی