لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : ثنا و حمد بی‌پایان خدا را
غزل شمارهٔ 2 : ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را
غزل شمارهٔ 3 : ای که انکار کنی عالم درویشان را
غزل شمارهٔ 4 : غافلند از زندگی مستان خواب
غزل شمارهٔ 5 : دریغ صحبت دیرین و حق دید و شناخت
غزل شمارهٔ 6 : ای یار ناگزیر که دل در هوای تست
غزل شمارهٔ 7 : مقصود عاشقان دو عالم لقای تست
غزل شمارهٔ 8 : درد عشق از تندرستی خوشترست
غزل شمارهٔ 9 : منزل عشق از جهانی دیگرست
غزل شمارهٔ 10 : فلک با بخت من دایم به کینست
غزل شمارهٔ 11 : آن را که جای نیست همه شهر جای اوست
غزل شمارهٔ 12 : آن به که چون منی نرسد در وصال دوست
غزل شمارهٔ 13 : به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
غزل شمارهٔ 14 : از جان برون نیامده جانانت آرزوست
غزل شمارهٔ 15 : هر که هر بامداد پیش کسیست
غزل شمارهٔ 16 : خوشتر از دوران عشق ایام نیست
غزل شمارهٔ 17 : چون عیش گدایان به جهان سلطنتی نیست
غزل شمارهٔ 18 : تن آدمی شریف است به جان آدمیت
غزل شمارهٔ 19 : صبحدمی که برکنم، دیده به روشناییت
غزل شمارهٔ 20 : دنیی آن قدر ندارد که برو رشک برند
غزل شمارهٔ 21 : نادر از عالم توحید کسی برخیزد
غزل شمارهٔ 22 : ذوق شراب انست، وقتی اگر بباشد
غزل شمارهٔ 23 : نه هر چه جانورند آدمیتی دارند
غزل شمارهٔ 24 : بیفکن خیمه تا محمل برانند
غزل شمارهٔ 25 : اگر خدای نباشد ز بنده‌ای خشنود
غزل شمارهٔ 26 : شرف نفس به جودست و کرامت به سجود
غزل شمارهٔ 27 : بسیار سالها به سر خاک ما رود
غزل شمارهٔ 28 : وقت آنست که ضعف آید و نیرو برود
غزل شمارهٔ 29 : روی در مسجد و دل ساکن خمار چه سود؟
غزل شمارهٔ 30 : هر کسی در حرم عشق تو محرم نشود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هزار بادیه سهلست با وجود تو رفتن
* و گر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم
شعر کامل
سعدی
* ملکی که پریشان شد از شومی شیطان شد
* باز آن سلیمان شد تا باد چنین بادا
شعر کامل
مولوی
* چو درخت قامتش دید صبا به هم برآمد
* ز چمن نرست سروی که ز بیخ برنکندش
شعر کامل
سعدی