لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : از صومعه رختم به خرابات برآرید
غزل شمارهٔ 32 : تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار
غزل شمارهٔ 33 : ره به خرابات برد، عابد پرهیزگار
غزل شمارهٔ 34 : گناه کردن پنهان به از عبادت فاش
غزل شمارهٔ 35 : هر که با یار آشنا شد گو ز خود بیگانه باش
غزل شمارهٔ 36 : گر مرا دنیا نباشد خاکدانی گو مباش
غزل شمارهٔ 37 : صاحبا عمر عزیزست غنیمت دانش
غزل شمارهٔ 38 : ای روبهک چرا ننشینی به جای خویش
غزل شمارهٔ 39 : برخیز تا تفرج بستان کنیم و باغ
غزل شمارهٔ 40 : عمرها در سینه پنهان داشتیم اسرار دل
غزل شمارهٔ 41 : دوش در صحرای خلوت گوی تنهایی زدم
غزل شمارهٔ 42 : بر سر آنم که پای صبر در دامن کشم
غزل شمارهٔ 43 : در میان صومعه سالوس پر دعوی منم
غزل شمارهٔ 44 : باد گلبوی سحر خوش می‌وزد خیز ای ندیم
غزل شمارهٔ 45 : ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم
غزل شمارهٔ 46 : ساقیا می ده که ما دردی کش میخانه‌ایم
غزل شمارهٔ 47 : خرما نتوان خوردن ازین خار که کشتیم
غزل شمارهٔ 48 : خداوندی چنین بخشنده داریم
غزل شمارهٔ 49 : تو پس پرده و ما خون جگر می‌ریزیم
غزل شمارهٔ 50 : برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم
غزل شمارهٔ 51 : برخیز تا طریق تکلف رها کنیم
غزل شمارهٔ 52 : خلاف راستی باشد، خلاف رای درویشان
غزل شمارهٔ 53 : عشقبازی چیست سر در پای جانان باختن
غزل شمارهٔ 54 : ای به باد هوس درافتاده
غزل شمارهٔ 55 : شبی در خرقه رندآسا، گذر کردم به میخانه
غزل شمارهٔ 56 : ای صوفی سرگردان، در بند نکونامی
غزل شمارهٔ 57 : آستین بر روی و نقشی در میان افکنده‌ای
غزل شمارهٔ 58 : چو کسی درآمد از پای و تو دستگاه داری
غزل شمارهٔ 59 : یارب از ما چه فلاح آید اگر تو نپذیری
غزل شمارهٔ 60 : هر روز باد می‌برد از بوستان گلی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گردون دهان شیر ز خوی پلنگ توست
* با کاینات صلح کن آنگه صفا ببین
شعر کامل
صائب تبریزی
* چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
* همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
شعر کامل
حافظ
* به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم
* نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم
شعر کامل
سعدی