لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : از هوا گیرد سر دیوانه سنگ خاره را
غزل شمارهٔ 212 : در شکایت ریختی دندان نعمت خواره را
غزل شمارهٔ 213 : می کنم از سینه بیرون این دل غمخواره را
غزل شمارهٔ 214 : می کنم از سینه بیرون این دل غمخواره را
غزل شمارهٔ 215 : طی به ماهی سازد از کندی، ره یک روزه را
غزل شمارهٔ 216 : چون دهد پیغام تسکین بی قرار بوسه را؟
غزل شمارهٔ 217 : نیست از داغ جنون پروا دل غم پیشه را
غزل شمارهٔ 218 : هر که دید از باده لعلی به سامان شیشه را
غزل شمارهٔ 219 : دید تا در آتش تعجیل، نعل لاله را
غزل شمارهٔ 220 : سخت دشوارست پیچیدن عنان ناله را
غزل شمارهٔ 221 : نیست در طالع قدوم میهمان این خانه را
غزل شمارهٔ 222 : می کند عشق گران تمکین، سبک جانانه را
غزل شمارهٔ 223 : سنگ طفلان مومیایی شد دل دیوانه را
غزل شمارهٔ 224 : از خرابی چون نگه دارم دل دیوانه را؟
غزل شمارهٔ 225 : کرد سودا آسمان سیر این دل دیوانه را
غزل شمارهٔ 226 : بیش شد از چوب گل سودا من دیوانه را
غزل شمارهٔ 227 : از سر و سامان چه می پرسی من دیوانه را؟
غزل شمارهٔ 228 : شمع چندانی که سوزد بال و پر پروانه را
غزل شمارهٔ 229 : کوکب سعدی بود از هر شرر پروانه را
غزل شمارهٔ 230 : از نظرها چون کند وحشت نهان دیوانه را
غزل شمارهٔ 231 : آه از زنگ کدورت پاک سازد سینه را
غزل شمارهٔ 232 : صاف کن ای سنگدل با دردمندان سینه را
غزل شمارهٔ 233 : هست یک نسبت به نیک و بد دل بی کینه را
غزل شمارهٔ 234 : از غباری خانه گردد بی صفا آیینه را
غزل شمارهٔ 235 : چهره ات خورشید سیما می کند آیینه را
غزل شمارهٔ 236 : چهره ات بال سمندر می کند آیینه را
غزل شمارهٔ 237 : چهره ات گل در گریبان می کند آیینه را
غزل شمارهٔ 238 : یک نفس گر دور سازی از کنار آیینه را
غزل شمارهٔ 239 : شوق دیدار تو می بخشد نظر آیینه را
غزل شمارهٔ 240 : گر زند آتش به جان رویش چنین آیینه را

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اگر هزار جفا سروقامتی بکند
* چو خود بیاید عذرش بباید آوردن
شعر کامل
سعدی
* روت بس زیباست نیلی هم بکش
* ضحکه باشد نیل بر روی حبش
شعر کامل
مولوی
* پر از غلغل و رعد شد کوهسار
* پر از نرگس و لاله شد جویبار
شعر کامل
فردوسی