لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 631 : هر کس که طاق ابروی او سجده گه کند
غزل شمارۀ 632 : حسن کس از دلم آن شکل و شمایل نبرد
غزل شمارۀ 633 : بر شمع فلک حسنت آن لحظه که ناز آرد
غزل شمارۀ 634 : گرچه اشک من خبر از بیگناهی میدهد
غزل شمارۀ 635 : در ره دوست که باشد؟ که جفایی نکشد
غزل شمارۀ 636 : مرا دردی است کز درمان کس تسکین نخواهد شد
غزل شمارۀ 637 : گر کشد گاهی عنان از ناز و میل ما کند
غزل شمارۀ 638 : به هر ناجنس چون طوطی دل ما کی سخن دارد
غزل شمارۀ 639 : لبت از روزه چرا خشک چو عناب شود
غزل شمارۀ 640 : با من رقیب دون کسی از همدمی نشد
غزل شمارۀ 641 : ای شاه حسن آنکه ترا تخت و تاج داد
غزل شمارۀ 642 : چون غنچه بیدل تنگیی کسرا لبی خندان نشد
غزل شمارۀ 643 : گر درد خسته یی را درمان دهی چه باشد؟
غزل شمارۀ 644 : در کوی بتان جز بفقیری نتوان بود
غزل شمارۀ 645 : ز تاب آتش غم سینه چاک خواهم شد
غزل شمارۀ 646 : نسیم باد بهارم بهوش می آرد
غزل شمارۀ 647 : رقیب از رشک من هر لحظه در خارها دارد
غزل شمارۀ 648 : سایه کی بر خاک من آن سر و چالاک افکند
غزل شمارۀ 649 : من که بیهوشم از او مست شرابم میکنید
غزل شمارۀ 650 : من مجنون نمی یابم کسی محرم به حال خود
غزل شمارۀ 651 : گرچه بر ما روزگار تیره مشکل می رود
غزل شمارۀ 652 : در خواب گنج وصلت جان خراب ببیند
غزل شمارۀ 653 : تا عشق از آن ما شد بخت از جهان بر افتاد
غزل شمارۀ 654 : صید دست آموزم و قدرم نمیدانی چه سود
غزل شمارۀ 655 : غم و فرح بمن می پرست میگذرد
غزل شمارۀ 656 : کس از فراغ تو عیش و فراغ را چکند
غزل شمارۀ 657 : نیشکر قامت من آنکه دل من دارد
غزل شمارۀ 658 : گویند که با غیری وین گرچه یقین باشد
غزل شمارۀ 659 : مرا صد خار از آن نوگل اگر در دل درون آید
غزل شمارۀ 660 : با همه شاد و ملول از من بیچاره شود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همچون شقایقم دل خونین سیاه شد
* کان سرو نوبر آمده از بوستان برفت
شعر کامل
سعدی
* من بر سرآنم که به زلف تو زنم دست
* تا سنبل زلف تو چه سرداشته باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* بدین صفت که ز هر سو کشیده‌ای صف مژگان
* تو یک سوار توانی زدن به قلب سپاهی
شعر کامل
فروغی بسطامی