لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 691 : از خاک رهم عشق بر افلاک برآرد
غزل شمارۀ 692 : آگه از شمع رخش هم عاشقی چون من شود
غزل شمارۀ 693 : مرا که گبر و مسلمان نظر پرست شناسد
غزل شمارۀ 694 : سحر چو آه من می پرست میخیزد
غزل شمارۀ 695 : سرا پای تنم هر دم ز موج دیده تر گردد
غزل شمارۀ 696 : چو بهر قتل غیر آن مه به تیغ آبگون خیزد
غزل شمارۀ 697 : صبا چو جعد سر زلف یار من بگشود
غزل شمارۀ 698 : رشک رقیب تا کیم ای بیوفا کشد
غزل شمارۀ 699 : هرچند بیخم میکنی، وصلت گرم خرم کند
غزل شمارۀ 700 : دیده هر که از هوس سوی تو سیمتن بود
غزل شمارۀ 701 : چشم صاحبدل نظر چون بر رخ گل میکند
غزل شمارۀ 702 : کسی از خار خار جان مجنون کی خبر دارد
غزل شمارۀ 703 : چه عیب ار خون بگریم چون مرا رندی ز کوی خود
غزل شمارۀ 704 : ناقه لیلی که سر در کوه و هامون میکند
غزل شمارۀ 705 : خاک ره خواست سرم یار و چنان خواهد بود
غزل شمارۀ 706 : بذات حق که مرا تا وجود خواهد بود
غزل شمارۀ 707 : چار دیوار جهان کز غصه دلها خون کند
غزل شمارۀ 708 : لیلی نبودش این نمک شیرین چنین زیبا نشد
غزل شمارۀ 709 : در لعل لبش چاشنی خنده ببینید
غزل شمارۀ 710 : یار از سر کوچه چو مه برآمد
غزل شمارۀ 711 : از سایه خود میرمد دل کز رقیب آزرده شد
غزل شمارۀ 712 : تا تورا آرزوی همنفسی با من شد
غزل شمارۀ 713 : فیروزی بخت همه کس لعل تو بخشید
غزل شمارۀ 714 : نظاره بین که عاشق بیچاره میکند
غزل شمارۀ 715 : هرچند که گفتم غم دل سود ندارد
غزل شمارۀ 716 : فکر وصلت کسش خیال مباد
غزل شمارۀ 717 : صبر کن ای باغبان کاندوه بلبل بگذرد
غزل شمارۀ 718 : ایخوش آنکس که چو گل مستی بیباک کند
غزل شمارۀ 719 : آنکه لعلش دم عیسی به کرامت دارد
غزل شمارۀ 720 : مرا تصور وصلت خیال باطل بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به گلنار ماند همی چهر تو
* به شادی بخندد دل از مهر تو
شعر کامل
فردوسی
* خبرت هست که بلبل ز سفر بازرسید
* در سماع آمد و استاد همه مرغان شد
شعر کامل
مولوی
* هر گل که سر از پیرهن غنچه برآرد
* برغفلت ما خنده زنان است درین باغ
شعر کامل
صائب تبریزی