لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 661 : هر که مفلس گشت رسوای خلایق میشود
غزل شمارۀ 662 : اگر از غم تو صد جان به یکی نفس برآید
غزل شمارۀ 663 : یک بوسه هرگزم لب سیمین بری نداد
غزل شمارۀ 664 : دوستان چون میرم آن خشت درم بالین کنید
غزل شمارۀ 665 : لعلت به تلخ گویی دل در خروش آرد
غزل شمارۀ 666 : دلم بریان و تن سوزان و آهم آتشین باشد
غزل شمارۀ 667 : گرنه ابرو ترش آن غمزه خونریز کند
غزل شمارۀ 668 : گهی که بر منت از مرحمت نظر باشد
غزل شمارۀ 669 : مرا از دوریت تا کی صبوری کار خواهد بود
غزل شمارۀ 670 : گر دلت آینه صورت مقصود بود
غزل شمارۀ 671 : سوار من که سرخصم خاک راهت باد
غزل شمارۀ 672 : دیده گر جای تو ای چشمه خورشید شود
غزل شمارۀ 673 : از آن در دیده یعقوبش غم یوسف غبار آرد
غزل شمارۀ 674 : به پیری چو نجوانان تا کیم دل مست می باشد
غزل شمارۀ 675 : چون مرغ بسملم خبر ار ترک سر نشد
غزل شمارۀ 676 : شمع من همنفست گر دگری خواهد بود
غزل شمارۀ 677 : بسکه عاشق چشم تر بر نامه اش ناخوانده سود
غزل شمارۀ 678 : شوخی که می نخورده دل خلق خون کند
غزل شمارۀ 679 : هر کس که بدان سرو قباپوش نشیند
غزل شمارۀ 680 : ذوق دیدار تو در جان بلاکش باشد
غزل شمارۀ 681 : چو آتشپاره از در درآمد خانه گلشن شد
غزل شمارۀ 682 : اگر چه مستی می صد عذاب میآرد
غزل شمارۀ 683 : آن سبز چو رنگش ز می ناب برآید
غزل شمارۀ 684 : دفع غم دور از تو میل باده ام چون میشود
غزل شمارۀ 685 : میرود از برم دگر، تا ببر که میرود؟
غزل شمارۀ 686 : نسیم گل دگران را دماغ تازه کند
غزل شمارۀ 687 : گل بیاد عارضت دل را گشادی میدهد
غزل شمارۀ 688 : دنیا همه هیچ است و وفا هیچ ندارد
غزل شمارۀ 689 : زبسکه روزم از آن مه ملال می خیزد
غزل شمارۀ 690 : گر آه کشم آن سگ کویم بسر آید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هر کسی را نتوان گفت که صاحب نظرست
* عشقبازی دگر و نفس پرستی دگرست
شعر کامل
سعدی
* ز حد گذشت جدایی میان ما ای دوست
* بیا بیا که غلام توام بیا ای دوست
شعر کامل
سعدی
* دوری راه تو صائب ز گرانباری هاست
* بار از خویش بینداز که منزل باشی
شعر کامل
صائب تبریزی