لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 601 : عاشق چو مرغ بسمل پروای سر ندارد
غزل شمارۀ 602 : تا یوسفش چاکی چو گل در جیب پیراهن نشد
غزل شمارۀ 603 : هر که فکر از برق آه عاشق مسکین کند
غزل شمارۀ 604 : خوش روزگار وصل که ما را دویی نبود
غزل شمارۀ 605 : خون شد جگر از خنده که آن رشک ملک دز
غزل شمارۀ 606 : چو نافه تا جگرم غرق خون نخواهد شد
غزل شمارۀ 607 : بر آستان حرم زاهدی که سر میزد
غزل شمارۀ 608 : شوقی دگر امروز دلم سوی تو دارد
غزل شمارۀ 609 : قاصد رسید و بوی خوشی باز میرسد
غزل شمارۀ 610 : رخت که پیر و جوان را بیک نظر سوزد
غزل شمارۀ 611 : تا یار ز شوخی بکناری ننشیند
غزل شمارۀ 612 : گرچه کار دلم از صبر بسامان نشود
غزل شمارۀ 613 : منت قتل از رقیبم باز می باید کشید
غزل شمارۀ 614 : باز از فریب وعده دلم را شکیب داد
غزل شمارۀ 615 : دل ز جور فلک بجان آمد
غزل شمارۀ 616 : تهیست کشتی می عمر از آن بغم گذرد
غزل شمارۀ 617 : گشتیم پیر و یار همان نوجوان که بود
غزل شمارۀ 618 : هر گرد بلایی که خدا خواسته باشد
غزل شمارۀ 619 : کس چون غم زلیخا یوسف ندیده داند؟
غزل شمارۀ 620 : مرا ز هجر بهشتی رخی بجان دارد
غزل شمارۀ 621 : گرچه با روی نکو خوی نکو می باید
غزل شمارۀ 622 : جان به فکر جهان نمی ارزد
غزل شمارۀ 623 : از تماشای تو کس منع دل ما نکند
غزل شمارۀ 624 : گر صد هزار رنج و تعب باغبان برد
غزل شمارۀ 625 : بی تو چو شمع کرده ام گریه و خنده کار خود
غزل شمارۀ 626 : جام وصلت بکف کج نظران نتوان دید
غزل شمارۀ 627 : جز در حرم کوی تو دل خانه نگیرد
غزل شمارۀ 628 : دو دیده در ره آن مه که کی سواره در آید
غزل شمارۀ 629 : مستی و گر فرشته ز لعل تو بو برد
غزل شمارۀ 630 : حدیث ما و تو هر بوالهوس نمیداند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چه بندی دل اندر سرای سپنج
* چه یازی به رنج و چه نازی به گنج
شعر کامل
فردوسی
* صاف چون آیینه می باید شدن با خوب و زشت
* هیچ چیز از هیچ کس در دل نمی باید گرفت
شعر کامل
صائب تبریزی
* عشقهایی کز پی رنگی بود
* عشق نبود عاقبت ننگی بود
شعر کامل
مولوی