لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 991 : نیستم طاقت که آه داد خواهی بشنوم
غزل شمارۀ 992 : دی در رهش چو دیدم بس شرمناک گشتم
غزل شمارۀ 993 : می ده که بی غبار غمی از جهان روم
غزل شمارۀ 994 : یاد من کردی من از بخت این زیادت یافتم
غزل شمارۀ 995 : تا کی از گریه گره بر لب فریاد زنم
غزل شمارۀ 996 : چندان بر آستان خرابات سر نهم
غزل شمارۀ 997 : هر چند که خود دل ببلای تو سپردم
غزل شمارۀ 998 : خوش آنکه تو بازآیی و من پای تو بوسم
غزل شمارۀ 999 : چند نالم ز غم و شهر پر آوازه کنم
غزل شمارۀ 1000 : من که از دور ترا بینم و مدهوش شوم
غزل شمارۀ 1001 : تا کی بغیر گویی من چشم و گوش باشم
غزل شمارۀ 1002 : دل کباب از لعل او چون از دلش بیرون کنم
غزل شمارۀ 1003 : من لاف تقوی تا بکی در خرمن طاعت زنم
غزل شمارۀ 1004 : دور از درت به تیغ نه از بهر جان شدم
غزل شمارۀ 1005 : تو در آتش ز تب چو نشمع و من دور از درت گردم
غزل شمارۀ 1006 : عمریست که من خاک ره درد کشانم
غزل شمارۀ 1007 : عمریکه بیرخت من درمانده بوده ام
غزل شمارۀ 1008 : خوش آنکه پیش تو دور از دیار خود گریم
غزل شمارۀ 1009 : دل با تو بگفتار و زبان با دگرانم
غزل شمارۀ 1010 : بیک نظر که بر آن مه شب وصال کنم
غزل شمارۀ 1011 : ناچار اگر دمی ز سر کوی او روم
غزل شمارۀ 1012 : در سجود آستانت از سفر باز آمدیم
غزل شمارۀ 1013 : سنگ جفا بقصد دل زار خسته ام
غزل شمارۀ 1014 : با کس سخن مگو که من از غیرت آتشم
غزل شمارۀ 1015 : هر چند از وصالت ای آفتاب دورم
غزل شمارۀ 1016 : ای جگر از تو پر نمک دیده شور بخت هم
غزل شمارۀ 1017 : ظن مبر کز دود دل پیشت شکایت میکنم
غزل شمارۀ 1018 : نه تاب وصل و نه صبرم کز و کناره کنم
غزل شمارۀ 1019 : منم آنکه مست و بیخود ز غم تو لاله رویم
غزل شمارۀ 1020 : پیش تو غم دل که نهان بود نگفتیم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صائب کسی به رتبه شعرم نمی رسد
* دست سخن گرفتم و بر آسمان شدم
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز دریا بدریا سپاه ویست
* جهان زیر فر کلاه ویست
شعر کامل
فردوسی
* بد و نیک هر گونه باید کشید
* ز هر تلخ و شوری بباید چشید
شعر کامل
فردوسی