لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1051 : گل آمد و ز دوست صبایی نمی رسد
غزل شمارهٔ 1052 : کسی که دیدن آن ترک باده نوش رود
غزل شمارهٔ 1053 : کسی که دیدن آن چشم خوابناک رود
غزل شمارهٔ 1054 : گذشت مجلس عیش و خمار می نرود
غزل شمارهٔ 1055 : ز من به خاطر آن نازنین که یاد دهد؟
غزل شمارهٔ 1056 : هوایی در سرم افتاده، جانم خاک خواهد شد
غزل شمارهٔ 1057 : همیشه از نمکت شور در جگر باشد
غزل شمارهٔ 1058 : از خط او نسخه سبزه به صحرا ببرد
غزل شمارهٔ 1059 : در گریه خون عاشقی کو خان و مان راتر نهد
غزل شمارهٔ 1060 : ز دوری تو چو خونابه من افزون شد
غزل شمارهٔ 1061 : شبی گر آن پسر نازنین به ما برسد
غزل شمارهٔ 1062 : گر حسن تو آفاق پر آوازه ندارد
غزل شمارهٔ 1063 : چون گشادی دهان شکر خند
غزل شمارهٔ 1064 : به ره جولان که دی سلطان من زد
غزل شمارهٔ 1065 : حدیث حسن تو زین پس کفایتی برسد
غزل شمارهٔ 1066 : اگر از خطت سبزه صحرا بگیرد
غزل شمارهٔ 1067 : مهری که بود با منت، آن گوییا نبود
غزل شمارهٔ 1068 : سوار چابک من پیش چشم من مگذر
غزل شمارهٔ 1069 : امروز که از باران شد سبزه رعنا تر
غزل شمارهٔ 1070 : بیا، جانا، رضای من نگهدار
غزل شمارهٔ 1071 : نگارا، چشم رحمت سوی من دار
غزل شمارهٔ 1072 : مسلمانان، گرفتارم گرفتار
غزل شمارهٔ 1073 : چنان چشمی ز رویم دور می دار
غزل شمارهٔ 1074 : ای دل، ز بتان دو دیده برگیر
غزل شمارهٔ 1075 : ای لعل لبت چو بر شکر شیر
غزل شمارهٔ 1076 : ای بر دلم از فراق صدبار
غزل شمارهٔ 1077 : ای شمع، رخ تو مطلع نور
غزل شمارهٔ 1078 : در سینه دارم کوه غم، داند اگر یار این قدر
غزل شمارهٔ 1079 : جانی، ندانم این چنین با زندگانی، ای پسر
غزل شمارهٔ 1080 : صبح است و دهر از خرمی چون روضه رضوان نگر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن مه به جانب سفر آهنگ می کند
* صحرا و شهر بر دل ما تنگ می کند
شعر کامل
جامی
* سلطان صفت همی‌رود و صد هزار دل
* با او چنان که در پی سلطان رود سپاه
شعر کامل
سعدی
* دل رنجور من از سینه هر دم می رود سویی
* ز بستر می گریزد طفل بیماری که من دارم
شعر کامل
رهی معیری