لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 4171 : جمعی که در لباس می ناب می کشند
غزل شمارهٔ 4172 : عاشق کجا به کعبه و دیر التجا کند
غزل شمارهٔ 4173 : وقت است نوبهار در عیش وا کند
غزل شمارهٔ 4174 : محبوس آسمان چه پروبال واکند
غزل شمارهٔ 4175 : آنجا که شوق دست حمایت بدر کند
غزل شمارهٔ 4176 : آرام را خرام تو آتش عنان کند
غزل شمارهٔ 4177 : مشکل دل رمیده هوای وطن کند
غزل شمارهٔ 4178 : هشیار را خرام تو سر مست می کند
غزل شمارهٔ 4179 : هربلبلی که زمزمه بنیاد می کند
غزل شمارهٔ 4180 : معشوق کی زاهل هوس یاد می کند
غزل شمارهٔ 4181 : دل را سیاه آه غم آلود می کند
غزل شمارهٔ 4182 : بی حاصلی که تربیت بید می کند
غزل شمارهٔ 4183 : مخمور را نگاه توسرشار می کند
غزل شمارهٔ 4184 : از دور باش کی حذر اغیار می کند
غزل شمارهٔ 4185 : مست است وخنده بر من مهجور می کند
غزل شمارهٔ 4186 : پیمانه چاره سر پرشور می کند
غزل شمارهٔ 4187 : تقدیر قطع رشته تدبیر می کند
غزل شمارهٔ 4188 : بر باد می دهد سر بی مغز چون حباب
غزل شمارهٔ 4189 : عاشق کجا به شکوه دهن باز می کند
غزل شمارهٔ 4190 : از نسبت عذار تو گل نازمی کند
غزل شمارهٔ 4191 : هر غافلی که خنده به آوازمی کند
غزل شمارهٔ 4192 : نازش کسی که بر پدر خویش می کند
غزل شمارهٔ 4193 : هردم نه بی سبب دل ما رقص می کند
غزل شمارهٔ 4194 : با مردم آنچه شعله ادراک می کند
غزل شمارهٔ 4195 : جان رمیده جسم گران را چه می کند
غزل شمارهٔ 4196 : با خاطر گرفته کدورت چه می کند
غزل شمارهٔ 4197 : حیران عشق او زر وگوهر چه می کند
غزل شمارهٔ 4198 : از کف عنان گذاشته منزل چه می کند
غزل شمارهٔ 4199 : تیغ زبان به عاشق حیران چه می کند
غزل شمارهٔ 4200 : با عاشقان عداوت گردون چه می کند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ببین ای پند گو آه من و بر مجمع دیگر
* چراغ خویش روشن کن که اینجا باد می‌آید
شعر کامل
محتشم کاشانی
* پندم مده ای دوست که دیوانه سرمست
* هرگز به سخن عاقل و هشیار نباشد
شعر کامل
سعدی
* پاک طینت می رساند فیض بعد از سوختن
* عود خاکستر چو گردد می کند دندان سفید
شعر کامل
صائب تبریزی