لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 5761 : درین جهان نشود حال آن جهان معلوم
غزل شمارهٔ 5762 : هوالغفور ز جوش شراب می شنوم
غزل شمارهٔ 5763 : پیام دوست ز باد بهار می شنوم
غزل شمارهٔ 5764 : شدند جمع دل و زلف از آشنایی هم
غزل شمارهٔ 5765 : نه می به جام و نه گل در کنار می خواهم
غزل شمارهٔ 5766 : کجاست باده که ناموس را به آب دهم
غزل شمارهٔ 5767 : به مهر داغ رسیده است جمله اعضایم
غزل شمارهٔ 5768 : به اشک درد دل خود نوشته سر دادیم
غزل شمارهٔ 5769 : به دوست پی زدل خونچکان خود بردیم
غزل شمارهٔ 5770 : ز میوه گر چه درین بوستان سبکباریم
غزل شمارهٔ 5771 : چو گل به ظاهر اگر خنده در دهان داریم
غزل شمارهٔ 5772 : عنان گسسته تر از سیل در بیابانیم
غزل شمارهٔ 5773 : به جای باده اگر در پیاله آب کنیم
غزل شمارهٔ 5774 : ز بحر کسب هوا چند چون حباب کنیم؟
غزل شمارهٔ 5775 : ز بوستان تو عشق بلند می گویم
غزل شمارهٔ 5776 : چو خامه نیست ز من هر سخن که می گویم
غزل شمارهٔ 5777 : جنون کجاست که دستی به کار بگشاییم
غزل شمارهٔ 5778 : از سردی جهان لب گفتار بسته ام
غزل شمارهٔ 5779 : زین نه صدف به روشنی دل گذشته ام
غزل شمارهٔ 5780 : روی سخن ز آینه رویان ندیده ام
غزل شمارهٔ 5781 : روی دلی چو غنچه ز بلبل ندیده ام
غزل شمارهٔ 5782 : سر بر فلک ز همت والا کشیده ام
غزل شمارهٔ 5783 : از آفتاب رنگ نبازد ستاره ام
غزل شمارهٔ 5784 : در عین وصل داغ جدایی چو لاله ام
غزل شمارهٔ 5785 : رنگین شده است بس که ز خونین ترانه ام
غزل شمارهٔ 5786 : تا شد به داغ عشق هم آغوش سینه ام
غزل شمارهٔ 5787 : هرگز نشد به حرف غرض آشنا لبم
غزل شمارهٔ 5788 : هر چند از گهر صدف آسا لبالبم
غزل شمارهٔ 5789 : امشب که داغ بر دل افگار سوختم
غزل شمارهٔ 5790 : دلتنگ از ملامت اغیار نیستم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
* آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست
شعر کامل
حافظ
* چون نار کند شق دل مینای فلک را
* این باده پر زور که در ساغر عشق است
شعر کامل
صائب تبریزی
* ضرورتست که نیک کند کسی که شناخت
* که نیکی و بدی از خلق داستان ماند
شعر کامل
سعدی