لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1411 : ما نقش خیال تو نگاریم به دیده
غزل شمارهٔ 1412 : خیالش نقش می بندم به دیده
غزل شمارهٔ 1413 : خیالش نقش می بندد به دیده
غزل شمارهٔ 1414 : خوش نقش خیالیست که بستیم به دیده
غزل شمارهٔ 1415 : ما نقش خیال تو کشیدیم به دیده
غزل شمارهٔ 1416 : خیالش نقش می بندد بهه دیده
غزل شمارهٔ 1417 : من روح نازنینم از کالبد رمیده
غزل شمارهٔ 1418 : از همه آئینه پیدا آمده
غزل شمارهٔ 1419 : سایه و همسایه پیدا آمده
غزل شمارهٔ 1420 : در شهادت شاهدی از غیب بی عیب آمده
غزل شمارهٔ 1421 : در مظهر مطهر مظهر ظهور کرده
غزل شمارهٔ 1422 : لطفش کرم نموده میخانه دام کرده
غزل شمارهٔ 1423 : آن کیست کلای کج نهاده
غزل شمارهٔ 1424 : جنت المأوای ما خلوتسرای میکده
غزل شمارهٔ 1425 : نوریست به چشم ما نموده
غزل شمارهٔ 1426 : در آینه عشق او نموده
غزل شمارهٔ 1427 : چشم نابینای ما از او بینا شده
غزل شمارهٔ 1428 : حسن او در آینه پیدا شده
غزل شمارهٔ 1429 : دیدهٔ دل از تو منور شده
غزل شمارهٔ 1430 : دیده صبح از تو منور شده
غزل شمارهٔ 1431 : جز یکی نیست بیائید که گوئیم همه
غزل شمارهٔ 1432 : فارغ است این ساقی ما از همه
غزل شمارهٔ 1433 : از همه پنهان و پیدا از همه
غزل شمارهٔ 1434 : برافشان کلاله ز روی چو لاله
غزل شمارهٔ 1435 : جانی که از تو نازد زیبا بود همیشه
غزل شمارهٔ 1436 : به خدا تا ز خود شدم آگاه
غزل شمارهٔ 1437 : هر بنده که سوی شه برد راه
غزل شمارهٔ 1438 : راهیم و رهنمائیم هم رهرویم و همراه
غزل شمارهٔ 1439 : صورتا چاکر است و معنی شاه
غزل شمارهٔ 1440 : حزنی آمد به نزدم صبحگاه

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا
* حافظ این قصه دراز است به قرآن که مپرس
شعر کامل
حافظ
* چون ز نسیم می‌شود زلف بنفشه پرشکن
* وه که دلم چه یاد از آن عهدشکن نمی‌کند
شعر کامل
حافظ
* به من هر چون خضر دادند عمر جاودان، اما
* گره شد رشته عمرم ز بس برخویش پیچیدم
شعر کامل
صائب تبریزی