لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 481 : چون بهر خرامیدن بارم ز زمین خیزد
غزل شمارهٔ 482 : دولت نه به زور است و به زاری چه توان کرد
غزل شمارهٔ 483 : حاصل اگر از زلف تو یک بار توان کرد
غزل شمارهٔ 484 : تا غمزه خون ریز تو قصد دل ما کرد
غزل شمارهٔ 485 : زلفین تو سرگشته چو باد سحرم کرد
غزل شمارهٔ 486 : یک دل به سر کوی تو آباد نیابند
غزل شمارهٔ 487 : عشاق حیات از لب خندان تو یابند
غزل شمارهٔ 488 : شب دلشدگان دیده بیدار نبندند
غزل شمارهٔ 489 : صد جان به یکی دانگ به بازار فروشند
غزل شمارهٔ 490 : من بنده آن روی که دیدن نگذارند
غزل شمارهٔ 491 : ماییم درون سوخته، بیرون شده ای چند
غزل شمارهٔ 492 : ای کز رخ تو دیده، همه جان و جهان دید
غزل شمارهٔ 493 : هندوی مرا کشتن ترکانه ببیند
غزل شمارهٔ 494 : باد آمد و بویی زنگارم نرسانید
غزل شمارهٔ 495 : بویی ز سر زلف نگارین به من آرید
غزل شمارهٔ 496 : باد آمد و زان سرو خرامان خبر آورد
غزل شمارهٔ 497 : یک خنده بزن، زان لب لعل شکرآلود
غزل شمارهٔ 498 : ای هم نفسان، یک نفسم باز گذارید
غزل شمارهٔ 499 : دل رفت به سوی تو، همان سوی که شد ماند
غزل شمارهٔ 500 : ای زلف تو دام دل دانا و خردمند
غزل شمارهٔ 501 : عاقل ندهد عاشق دل سوخته را پند
غزل شمارهٔ 502 : روزی مگر این بسته در ما بگشایند
غزل شمارهٔ 503 : آن سرو خرامنده که جستم، به بر آمد
غزل شمارهٔ 504 : هر سر که به سودای تو از پای در آمد
غزل شمارهٔ 505 : ترسم که از اطراف جهان دود برآید
غزل شمارهٔ 506 : گر بار دگر ماه من از بام برآید
غزل شمارهٔ 507 : سروی چو تو در خلخ و نوشاد نباشد
غزل شمارهٔ 508 : یک روز به عمری ز منت یاد نیاید
غزل شمارهٔ 509 : بر آب رخت یک گل سیراب نیاید
غزل شمارهٔ 510 : روزی اگر آن ماه به مهمان من آید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پاک طینت می رساند فیض بعد از سوختن
* عود خاکستر چو گردد می کند دندان سفید
شعر کامل
صائب تبریزی
* ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز
* کان سوخته را جان شد و آواز نیامد
شعر کامل
سعدی
* و گر شمشیر برگیری سپر پیشت بیندازم
* که بی شمشیر خود کشتی به ساعدهای سیمینم
شعر کامل
سعدی