لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 421 : مبادا کز شکار آن خیره کش یکسر درون آید
غزل شمارهٔ 422 : سحرگاهان که باد از سوی گل عنبرفشان آید
غزل شمارهٔ 423 : مرا هر شب زدیده خون دل غلتان فرود آید
غزل شمارهٔ 424 : که می آید چنین، یارب، مگر مه بر زمین آمد
غزل شمارهٔ 425 : پس از ماهیم دوش از وعده دیدار خواب آمد
غزل شمارهٔ 426 : نه از نقاش چین هرگز چنین صورتگری آمد
غزل شمارهٔ 427 : چه پنداری که من از عاشقی بیگانه خواهم شد
غزل شمارهٔ 428 : به پیران سر به کوی عاشقی رندانه خواهم شد
غزل شمارهٔ 429 : من از جور و جفای دلبران دیوانه خواهم شد
غزل شمارهٔ 430 : مرو زینسان که هر سو جامه جان چاک خواهد شد
غزل شمارهٔ 431 : شبی، ای باد، سوی آن رخ گلگون نخواهی شد
غزل شمارهٔ 432 : سخن می گفتم از لبهاش در کامم زبان گم شد
غزل شمارهٔ 433 : ز عارض، طره بالا کن که کار خلق در هم شد
غزل شمارهٔ 434 : کسی را کاین چنین زلف و بناگوش آن چنان باشد
غزل شمارهٔ 435 : ترا از وجه دل بردن ورای حسن آن باشد
غزل شمارهٔ 436 : مرا تا آشنایی با بتان دل ربا باشد
غزل شمارهٔ 437 : مبارک بامدادی کان جمال اندر نظر باشد
غزل شمارهٔ 438 : سخن در پرده می گویی، زبان دانی همین باشد
غزل شمارهٔ 439 : خوشم کردی به دشنامی توقع بیش می باشد
غزل شمارهٔ 440 : به چشمم تا خیال لعل آن قصاب می گردد
غزل شمارهٔ 441 : هنوزت ناز گرد چشم خواب آلود می گردد
غزل شمارهٔ 442 : همه شب در دلم آن کافر خون خوار می گردد
غزل شمارهٔ 443 : کسی کش چون تویی در دل همه شب تا سحر گردد
غزل شمارهٔ 444 : سپهر هفتمین کانجا بسی برج روان گردد
غزل شمارهٔ 445 : دلم را گاه آن آمد که کام از عیش برگیرد
غزل شمارهٔ 446 : بسند است آنکه زلف بناگوشت علم گیرد
غزل شمارهٔ 447 : خوشم کاب دو چشم من همه روی زمین گیرد
غزل شمارهٔ 448 : سوار چابک من باز عزم لشکری دارد
غزل شمارهٔ 449 : مه روزه رسید و آفتابم روزه می دارد
غزل شمارهٔ 450 : اگر آن جادوی خونخواره نرگس در فسون آرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت
* با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت
شعر کامل
حافظ
* چو او مرز گیرد بشمشیر تیز
* برانگیزد اندر جهان رستخیز
شعر کامل
فردوسی
* به پوشیدن ستر درویش کوش
* که ستر خدایت بود پرده پوش
شعر کامل
سعدی