لینک اشتراک گذاری
کپی شد
هلالی جغتایی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : لعل جان‌بخشت که یاد از آب حیوان می‌دهد
غزل شمارهٔ 152 : هر گه آن قصاب خنجر بر گلوی من نهد
غزل شمارهٔ 153 : ماه من، زلفت شب قدرست و رویت روز عید
غزل شمارهٔ 154 : جز بندگیم کاری از دست نمی‌آید
غزل شمارهٔ 155 : زان پیشتر که جانان ناگه ز در درآید
غزل شمارهٔ 156 : اگر نه از گل نورسته بوی یار آید
غزل شمارهٔ 157 : چه حاصل گر هزاران گل دمد یا صد بهار آید؟
غزل شمارهٔ 158 : اگر چون تو سروی ز جایی برآید
غزل شمارهٔ 159 : دلا گر عاشقی بنشین که جانانت برون آید
غزل شمارهٔ 160 : غمی کز درد عشقت بر دل ناشاد می‌آید
غزل شمارهٔ 161 : دم آخر که مررا عمر به سر می‌آید
غزل شمارهٔ 162 : مه من با رقیبان جفااندیش می‌آید
غزل شمارهٔ 163 : مرا چون دیگران، یاد گل و گلشن نمی‌آید
غزل شمارهٔ 164 : هر دم از چشم تو دل را نظری می‌باید
غزل شمارهٔ 165 : آخر از غیب دری بر رخ ما بگشاید
غزل شمارهٔ 166 : ای کسانی که به خاک قدمش جا دارید
غزل شمارهٔ 167 : آن کمر بستن و خنجر زدنش را نگرید
غزل شمارهٔ 168 : دل به درد آمد و این درد به درمان نرسید
غزل شمارهٔ 169 : بهر درد دل ما از تو دوایی نرسید
غزل شمارهٔ 170 : گر دلم زین گونه آه دم به دم خواهد کشید
غزل شمارهٔ 171 : وه که سودای تو آهر سر به شیدایی کشید
غزل شمارهٔ 172 : من نمی‌خواهم که در کویش مرا بسمل کنید
غزل شمارهٔ 173 : دوستان امشب دوای درد محزونم کنید
غزل شمارهٔ 174 : می‌نویسم سخنم از آتش دل بر کاغذ
غزل شمارهٔ 175 : غم نیست که ز داغ تو می‌سوزدم جگر
غزل شمارهٔ 176 : وه! چه شورانگیزی ای شیرین پسر؟
غزل شمارهٔ 177 : جان خواهم از خدا، نه یکی بلکه صد هزار
غزل شمارهٔ 178 : ای به خوبی از همه خوبان عالم خوب‌تر
غزل شمارهٔ 179 : ای قامتت ز سرو سهی سرفرازتر
غزل شمارهٔ 180 : تا ز خط عنبرین، حسن تو شد بیش‌تر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خوشتر از دوران عشق ایام نیست
* بامداد عاشقان را شام نیست
شعر کامل
سعدی
* چه خوش گفت جمشید با تاج و گنج
* که یک جو نیرزد سرای سپنج
شعر کامل
حافظ
* تهی ز باده حکمت مدان خموشان را
* که همچو کوزه سر بسته پر می نابند
شعر کامل
صائب تبریزی