لینک اشتراک گذاری
کپی شد
هلالی جغتایی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 181 : جامهٔ گلگون، روی آتشناک از گل پاک‌تر
غزل شمارهٔ 182 : هر روز در کویش روم، پیدا کنم یار دگر
غزل شمارهٔ 183 : وه! که بازم فلک انداخت به غوغای دگر
غزل شمارهٔ 184 : حاش لله! کز رخت چشم افکنم سوی دگر
غزل شمارهٔ 185 : با رخ زرد آمدم سوی رخت ای سرو ناز
غزل شمارهٔ 186 : برو ای نرگس رعنا، تو به این چشم مناز
غزل شمارهٔ 187 : قد تو عمر درازیت و سرو گلشن ناز
غزل شمارهٔ 188 : یار من، وه! که مرا بار نداد هرگز
غزل شمارهٔ 189 : از آن چه سود که نوروز شد جهان افروز؟
غزل شمارهٔ 190 : برخیز طبیبا که دل‌آزرده‌ام امروز
غزل شمارهٔ 191 : عمر رفت و از تو ما را صد پریشانی هنوز
غزل شمارهٔ 192 : عید شد، هر گوشه، خلقی ماه نو دارد هوس
غزل شمارهٔ 193 : کار من از جملهٔ عالم همین عشقست و بس
غزل شمارهٔ 194 : کام از آن لب مشکل و ما را غم کام‌ست و بس
غزل شمارهٔ 195 : یار من با دگران یار شد افسوس افسوس!
غزل شمارهٔ 196 : زاهد به کنج صومعه می نوش و مست باش
غزل شمارهٔ 197 : دردمندم گر مرا درمان نباشد گو مباش
غزل شمارهٔ 198 : آه از آن شوخ که تا سر نشود خاک درش
غزل شمارهٔ 199 : آه از آن ماه مسافر که نیامد خبرش
غزل شمارهٔ 200 : آن که از آب حیات آزرده می‌گردد تنش
غزل شمارهٔ 201 : زبان او، که ندیدم ز تنگی دهنش
غزل شمارهٔ 202 : گر گذر افتد چو باغ صبح، بر خاک منش
غزل شمارهٔ 203 : روزی که بر لب آید جانم در آرزویش
غزل شمارهٔ 204 : کار من فریاد و افغان‌ست دور از یار خویش
غزل شمارهٔ 205 : ای شاه حسن جور مکن بر گدای خویش
غزل شمارهٔ 206 : ای کجی آموخته پیوسته از ابروی خویش
غزل شمارهٔ 207 : مردم و خود را ز غم‌های جهان کردم خلاص
غزل شمارهٔ 208 : وای! که جانم نشد از غم هجران خلاص
غزل شمارهٔ 209 : عاشقان را نه گل و باغ و بهارست غرض
غزل شمارهٔ 210 : گر من ز شوق خویش نویسم به یار خط

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رنگ خون دشمنان بر پیکر شمشیرشان
* راست گویی چون شقایق رسته بر نیلوفرست
شعر کامل
امیر معزی
* سخن را روی گرم از قید خاموشی برون آرد
* سپند از آتش سوزان بلند آواز می گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* بفرمان اویست گردان سپهر
* ازو بازگسترده هرجای مهر
شعر کامل
فردوسی