لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : ای درد تو درمان دل و رنج تو راحت
غزل شمارهٔ 62 : چو بر قمر ز شب عنبری نقاب انداخت
غزل شمارهٔ 63 : بسکه مرغ سحری در غم گلزار بسوخت
غزل شمارهٔ 64 : آه کز آهم مه و پروین بسوخت
غزل شمارهٔ 65 : صبح کز چشم فلک اشک ثریا می‌ریخت
غزل شمارهٔ 66 : یاد باد آن روز کز لب بوی جان می‌آمدت
غزل شمارهٔ 67 : از سر جان درگذر گر وصل جانان بایدت
غزل شمارهٔ 68 : ساقیا ساغر شراب کجاست
غزل شمارهٔ 69 : ای باغبان بگو که ره بوستان کجاست
غزل شمارهٔ 70 : منزلگه جانست که جانان من آنجاست
غزل شمارهٔ 71 : این باد کدامست که از کوی شما خاست
غزل شمارهٔ 72 : ایکه از باغ رسالت چو تو شمشاد نخاست
غزل شمارهٔ 73 : این بوی بهارست که از صحن چمن خاست
غزل شمارهٔ 74 : گر نه مرغ چمن از همنفس خویش جداست
غزل شمارهٔ 75 : دلبرا سنبل هندوی تو در تاب چراست
غزل شمارهٔ 76 : کار ما بی قد زیبات نمی آید راست
غزل شمارهٔ 77 : با منت کینه و با جمله صفاست
غزل شمارهٔ 78 : با تو نقشی که در تصور ماست
غزل شمارهٔ 79 : طائر طوریم و خاک آستانت طور ماست
غزل شمارهٔ 80 : کفر سر زلف تو ایمان ماست
غزل شمارهٔ 81 : عقل مرغی ز آشیانهٔ ماست
غزل شمارهٔ 82 : کاف و نون جزوی از اوراق کتب خانه ماست
غزل شمارهٔ 83 : مائیم آن گدای که سلطان گدای ماست
غزل شمارهٔ 84 : جمشید بنده در دولتسرای ماست
غزل شمارهٔ 85 : رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست
غزل شمارهٔ 86 : منزل پیر مغان کوی خرابات فناست
غزل شمارهٔ 87 : گر از جور جانان ننالی رواست
غزل شمارهٔ 88 : شامش از صبح فروزنده درآویخته است
غزل شمارهٔ 89 : شوریده‌ئیست زلف تو کز بند جسته است
غزل شمارهٔ 90 : روی زمین و خون دلم نم گرفته است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بیا و اشک مرا چاره کن که همچو حباب
* بروی آب بود منزلی که من دارم
شعر کامل
رهی معیری
* چهره ات گل در گریبان می کند آیینه را
* طره ات سنبل به دامان می کند آیینه را
شعر کامل
صائب تبریزی
* دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو
* بازپرسید خدا را که به پروانه کیست
شعر کامل
حافظ