لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عبید زاکانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : ز من مپرس که بر من چه حال میگذرد
غزل شمارهٔ 32 : دردا که درد ما به دوائی نمیرسد
غزل شمارهٔ 33 : نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد
غزل شمارهٔ 34 : دلم ز عشق تبرا نمی‌تواند کرد
غزل شمارهٔ 35 : ساقیا باز خرابیم بده جامی چند
غزل شمارهٔ 36 : ترا که گفت که با ما وفا نشاید کرد
غزل شمارهٔ 37 : نقش روی توام از پیش نظر می‌نرود
غزل شمارهٔ 38 : گرم عنایت او در بروی بگشاید
غزل شمارهٔ 39 : دوش اشگم سر به جیحون میکشید
غزل شمارهٔ 40 : هرگز کسی به خوبی چون یار ما نباشد
غزل شمارهٔ 41 : دوش لعلت نفسی خاطر ما خوش میکرد
غزل شمارهٔ 42 : مردیم و یار هیچ عنایت نمیکند
غزل شمارهٔ 43 : ز کوی یار زمانی کرانه نتوان کرد
غزل شمارهٔ 44 : بی روی یار صبر میسر نمی‌شود
غزل شمارهٔ 45 : سعادت روی با دین تو دارد
غزل شمارهٔ 46 : لعل نوشینش چو خندان میشود
غزل شمارهٔ 47 : باد صبا جیب سمن برگشاد
غزل شمارهٔ 48 : کجا کسیکه مرا مژدهٔ چمانه دهد
غزل شمارهٔ 49 : سپیده‌دم به صبوحی شراب خوش باشد
غزل شمارهٔ 50 : جوقی قلندرانیم بر ما قلم نباشد
غزل شمارهٔ 51 : شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند
غزل شمارهٔ 52 : دلم زین بیش غوغا بر نتابد
غزل شمارهٔ 53 : ز سوز عشق من جانت بسوزد
غزل شمارهٔ 54 : وداع کعبهٔ جان چون توان کرد
غزل شمارهٔ 55 : عاشق شوریده ترک یار نتوانست کرد
غزل شمارهٔ 56 : علی‌الصباح که نرگس پیاله بردارد
غزل شمارهٔ 57 : خرم آن کس که غم عشق تو در دل دارد
غزل شمارهٔ 58 : ناگاه هوش و صبر من آن دلربا ببرد
غزل شمارهٔ 59 : پیوسته چشم شوخت ما را فکار دارد
غزل شمارهٔ 60 : یار پیمان شکنم با سر پیمان آمد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بر بیاض گردن او نقطه ای از خال نیست
* از لطافت این ورق افشان نمی گیرد به خود
شعر کامل
صائب تبریزی
* فارغ ز لباس عافیت باش چو نخل
* بر خاک نشین و سربلند همه باش
شعر کامل
خاقانی
* سخن را روی گرم از قید خاموشی برون آرد
* سپند از آتش سوزان بلند آواز می گردد
شعر کامل
صائب تبریزی