لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عبید زاکانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : باز ترک عهد و پیمان کرده بود
غزل شمارهٔ 62 : از دم جان بخش نی‌دل را صفائی میرسد
غزل شمارهٔ 63 : دل همان به که گرفتار هوائی باشد
غزل شمارهٔ 64 : دوش عقلم هوس وصل تو شیدا میکرد
غزل شمارهٔ 65 : دوش سلطان خیالش باز غوغا کرده بود
غزل شمارهٔ 66 : جوق قلندرانیم در ما ریا نباشد
غزل شمارهٔ 67 : میپزد باز سرم بیهده سودای دگر
غزل شمارهٔ 68 : مرا دلیست گرفتار خطهٔ شیراز
غزل شمارهٔ 69 : چمن دل بردن آیین میکند باز
غزل شمارهٔ 70 : با ما نکرد آن بت سرکش وفا هنوز
غزل شمارهٔ 71 : قصهٔ درد دل و غصهٔ شبهای دراز
غزل شمارهٔ 72 : بی‌یار دل شکسته و دور از دیار خویش
غزل شمارهٔ 73 : در این چنین سره فصلی و نوبهاری خوش
غزل شمارهٔ 74 : وصل جانان باشدم جان گو مباش
غزل شمارهٔ 75 : نه بر هرخان و خاقان میبرم رشگ
غزل شمارهٔ 76 : ای ترک چشم مستت بیمار خانهٔ دل
غزل شمارهٔ 77 : گوئی آن یار که هر دو ز غمش خسته‌تریم
غزل شمارهٔ 78 : حال خود بس تباه می‌بینم
غزل شمارهٔ 79 : ما سریر سلطنت در بینوائی یافتیم
غزل شمارهٔ 80 : یارب از کرده به لطف تو پناه آوردیم
غزل شمارهٔ 81 : منم اسیر و پریشان ز یار خود محروم
غزل شمارهٔ 82 : باز در میکده سر حلقهٔ رندان شده‌ام
غزل شمارهٔ 83 : قصد آن زلفین سرکش کرده‌ام
غزل شمارهٔ 84 : هرگه که شبی خود را در میکده اندازیم
غزل شمارهٔ 85 : از حد گذشت درد و به درمان نمیرسیم
غزل شمارهٔ 86 : ما که رندان کیسه پردازیم
غزل شمارهٔ 87 : ما گدایان بعد از این از کار و بار آسوده‌ایم
غزل شمارهٔ 88 : رفتم از خطهٔ شیراز و به جان در خطرم
غزل شمارهٔ 89 : بیش از این بد عهد و پیمانی مکن
غزل شمارهٔ 90 : دلا باز آشفته کاری مکن

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز ناله ای که کند خامه می توان دانست
* که کوه درد به دل صاحب سخن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن
* ای ساروان فروکش کاین ره کران ندارد
شعر کامل
حافظ
* پند کسم به دل ننشیند که دل ز شوق
* پر شد چنانکه جای نماندست پند را
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی