لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عبید زاکانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : بکشت غمزهٔ آن شوخ بی‌گناه مرا
غزل شمارهٔ 2 : ز حد گذشت جدائی ز حد گذشت جفا
غزل شمارهٔ 3 : شوریده کرد شیوهٔ آن نازنین مرا
غزل شمارهٔ 4 : در ما به ناز می‌نگرد دلربای ما
غزل شمارهٔ 5 : ای خط و خال خوشت مایهٔ سودای ما
غزل شمارهٔ 6 : میکند سلسلهٔ زلف تو دیوانه مرا
غزل شمارهٔ 7 : میزند غمزهٔ مرد افکن او تیر مرا
غزل شمارهٔ 8 : کرد فارغ گل رویت ز گلستان ما را
غزل شمارهٔ 9 : دلا با مغان آشنائی طلب
غزل شمارهٔ 10 : دارم بتی به چهرهٔ صد ماه و آفتاب
غزل شمارهٔ 11 : لطف تو از حد برون حسن تویی منتهاست
غزل شمارهٔ 12 : خوشا کسیکه ز عشقش دمی رهائی نیست
غزل شمارهٔ 13 : جفا مکن که جفا رسم دلربائی نیست
غزل شمارهٔ 14 : دلداده را ز تیر ملامت گزند نیست
غزل شمارهٔ 15 : ما را ز شوق یار بغیر التفات نیست
غزل شمارهٔ 16 : ترک سر مستم که ساغر میگرفت
غزل شمارهٔ 17 : رمید صبر و دل از من چو دلنواز برفت
غزل شمارهٔ 18 : سیاه چرده بتم را نمک ز حد بگذشت
غزل شمارهٔ 19 : ز سنبلی که عذارت بر ارغوان انداخت
غزل شمارهٔ 20 : مرا ز وصل تو حاصل بجز تمنا نیست
غزل شمارهٔ 21 : دگر برون شدنم زین دیار ممکن نیست
غزل شمارهٔ 22 : جانا بیا که بی تو دلم را قرار نیست
غزل شمارهٔ 23 : حاصل ز زندگانی ما جز وبال نیست
غزل شمارهٔ 24 : هرگز دلم ز کوی تو جائی دگر نرفت
غزل شمارهٔ 25 : در خانه تا قرابهٔ ما پر شراب نیست
غزل شمارهٔ 26 : دلی که بستهٔ زنجیر زلف یاری نیست
غزل شمارهٔ 27 : بیش از این برگ فراق رخ جانانم نیست
غزل شمارهٔ 28 : سر نخوانیم که سودا زدهٔ موئی نیست
غزل شمارهٔ 29 : نه به ز شیوهٔ مستان طریق ورائی هست
غزل شمارهٔ 30 : دوشم غم تو ملک سویدا گرفته بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ببین ای پند گو آه من و بر مجمع دیگر
* چراغ خویش روشن کن که اینجا باد می‌آید
شعر کامل
محتشم کاشانی
* با تهیدستی قناعت کن که نی
* بینوا گردد چوپر شکر شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان
* این نکته شیرین را در جان بنشان ای جان
شعر کامل
مولوی