لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : دلم در کعبه رو کرد و همت جوید از دل ها
غزل شمارهٔ 32 : از بس که در معارضه دیدم مثال ها
غزل شمارهٔ 33 : صد قول به یک زمزمه طی می کنم امشب
غزل شمارهٔ 34 : دل چو به غم شاد زیست، مهر و وفا از او طلب
غزل شمارهٔ 35 : صد شکر کز اقبال غم و لشگر آفت
غزل شمارهٔ 36 : گشود برقع و توفان حسن عالم سوخت
غزل شمارهٔ 37 : صد چشمه ی زهر از لب داغ دل ما ریخت
غزل شمارهٔ 38 : نعره زد عشق دین ما بگریخت
غزل شمارهٔ 39 : عشق ناوک ریز و یک مویم تهی از یار نیست
غزل شمارهٔ 40 : غزلی گفته ام آن باعث گفتار کجاست
غزل شمارهٔ 41 : مراد و خضر عنان گیر باید از چپ و راست
غزل شمارهٔ 42 : صد فوج عشوه از نظر من گذشته است
غزل شمارهٔ 43 : صد شکر که بت ی اندیشه خراب است
غزل شمارهٔ 44 : امید صلح از آن با شکیب ایوب است
غزل شمارهٔ 45 : آنی که پای تا به سرت عجب طاعت است
غزل شمارهٔ 46 : بر دل یوسف غمی در کنج زندان بر نخاست
غزل شمارهٔ 47 : تاج زر گر بودش فتنه ی از بهر خود است
غزل شمارهٔ 48 : لب فروبستن ناصح گرهی بر باد است
غزل شمارهٔ 49 : تا کوکبه ی رحمت جاوید بلند است
غزل شمارهٔ 50 : ناله ام پرورش آموز نهال اثر است
غزل شمارهٔ 51 : هرگز مگو که کعبه ز بت خوشتر است
غزل شمارهٔ 52 : دورم از کوی تو، جا در زیر خاکم بهتر است
غزل شمارهٔ 53 : بیدادگری روی تو اندازه ی راز است
غزل شمارهٔ 54 : از آن ز شربت صلحم هوای پرهیز است
غزل شمارهٔ 55 : جنگ آتش، آشتی آتش، مدارا آتش است
غزل شمارهٔ 56 : عهد حسنش روزگار دستبرد آتش است
غزل شمارهٔ 57 : تا روی دل فروز تو بستان آتش است
غزل شمارهٔ 58 : هر گاه که از مهر به کین میل تو بیش است
غزل شمارهٔ 59 : شب عشاق ز روز دگران در پیش است
غزل شمارهٔ 60 : برو مسیح که فکر فراغ من غلط است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* جفا مکن که نماند جهان و هرچه دروست
* وفا و صحبت یاران مهربان ماند
شعر کامل
سعدی
* خویش من آنست که از عشق زاد
* خوشتر از این خویش و تباریم نیست
شعر کامل
مولوی
* بس تجربه کردیم در این دیر مکافات
* با دردکشان هر که درافتاد برافتاد
شعر کامل
حافظ