لینک اشتراک گذاری
کپی شد
وحشی بافقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : آه ، تاکی ز سفر باز نیایی ، بازآ
غزل شمارهٔ 2 : کشیده عشق در زنجیر، جان ناشکیبا را
غزل شمارهٔ 3 : راندی ز نظر، چشم بلا دیدهٔ ما را
غزل شمارهٔ 4 : چند به دل فرو خورم این تف سینه تاب را
غزل شمارهٔ 5 : تازه شد آوازهٔ خوبی ، گلستان ترا
غزل شمارهٔ 6 : من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را
غزل شمارهٔ 7 : طی زمان کن ای فلک ، مژدهٔ وصل یار را
غزل شمارهٔ 8 : خیز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را
غزل شمارهٔ 9 : نرخ بالا کن متاع غمزهٔ غماز را
غزل شمارهٔ 10 : نبود طلوع از برج ما، آن ماه مهر افروز را
غزل شمارهٔ 11 : بار فراق بستم و ، جز پای خویش را
غزل شمارهٔ 12 : عزت مبردر کار دل این لطف بیش از پیش را
غزل شمارهٔ 13 : منع مهر غیر نتوان کرد یار خویش را
غزل شمارهٔ 14 : چیست قصد خون من آن ترک کافر کیش را
غزل شمارهٔ 15 : هست امید قوتی بخت ضعیف حال را
غزل شمارهٔ 16 : بر سر نکشت درتب غم هیچکس مرا
غزل شمارهٔ 17 : بر قول مدعی مکش ای فتنه‌گر مرا
غزل شمارهٔ 18 : ننموده استخوان ز تن ناتوان مرا
غزل شمارهٔ 19 : خانه پر بود از متاع صبر این دیوانه را
غزل شمارهٔ 20 : ساکن گلخن شدم تا صاف کردم سینه را
غزل شمارهٔ 21 : کس نزد هرگز در غمخانهٔ اهل وفا
غزل شمارهٔ 22 : سد حیف از محبت بیش از قیاس ما
غزل شمارهٔ 23 : بسیار گرم پیش منه در هلاک ما
غزل شمارهٔ 24 : از کاه ، کهربا بگریزد به بخت ما
غزل شمارهٔ 25 : ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما
غزل شمارهٔ 26 : دلم را بود از آن پیمان گسل امید یاریها
غزل شمارهٔ 27 : پاک ساز از غیر دل ، وز خود تهی شو چون حباب
غزل شمارهٔ 28 : قصهٔ می خوردن شبها و گشت ماهتاب
غزل شمارهٔ 29 : شد یار به اغیار دل آزار مصاحب
غزل شمارهٔ 30 : گهی از مهر یاد عاشق شیدا کند یا رب

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دوستی با ناتوانان مایه روشندلی است
* موم چون با رشته سازد شمع محفل می شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
* تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود
شعر کامل
حافظ
* به نرگس گل و ارغوان را بشست
* که بیمار بد نرگس وگل درست
شعر کامل
فردوسی