لینک اشتراک گذاری
کپی شد
وحشی بافقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : پر گشت دل از راز نهانی که مرا هست
غزل شمارهٔ 92 : می‌نماید چند روزی شد که آزاریت هست
غزل شمارهٔ 93 : بردری ز آمد شد بسیار آزاریم هست
غزل شمارهٔ 94 : قرعه دولت زدم ، یاری و اقبال هست
غزل شمارهٔ 95 : می‌توانم بود بی تو ، تاب تنهاییم هست
غزل شمارهٔ 96 : شکفتگیش چو هر روز نیست حالی هست
غزل شمارهٔ 97 : تو جفاکن که از اینسوی وفاداری هست
غزل شمارهٔ 98 : اسیر جلوهٔ هر حسن عشقبازی هست
غزل شمارهٔ 99 : از عرض نیازم چه بلا بی‌خبرش داشت
غزل شمارهٔ 100 : از پی بهبود درد ما دوا سودی نداشت
غزل شمارهٔ 101 : رسید و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت
غزل شمارهٔ 102 : ز پیش دیده تا جانان من رفت
غزل شمارهٔ 103 : به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت
غزل شمارهٔ 104 : گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت
غزل شمارهٔ 105 : ناز برگیرد کمان در وقت ترکش بستنت
غزل شمارهٔ 106 : گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت
غزل شمارهٔ 107 : تو منکری ولیک ، به من مهربانیت
غزل شمارهٔ 108 : نوید آشنایی می‌دهد چشم سخنگویت
غزل شمارهٔ 109 : هرگزم یارب از آن دیدار مهجوری مباد
غزل شمارهٔ 110 : هجران رفیق بخت زبون کسی مباد
غزل شمارهٔ 111 : تا ابد دولت نواب ولی سلطان باد
غزل شمارهٔ 112 : خوش نیست هرزمان زدن از جور یار داد
غزل شمارهٔ 113 : عیاذباله از روزی که عشقم در جنون آرد
غزل شمارهٔ 114 : باده کو تا خرد این دعوی بیجا ببرد
غزل شمارهٔ 115 : غمزهٔ او حشر فتنه به هر جا ببرد
غزل شمارهٔ 116 : شام هجران تو تشریف به هر جا ببرد
غزل شمارهٔ 117 : خواهم آن عشق که هستی ز سرما ببرد
غزل شمارهٔ 118 : دلم امروز از آن لب هر زمان شکری دگر دارد
غزل شمارهٔ 119 : به زیر لب حدیق تلخ ، کان بیدادگر دارد
غزل شمارهٔ 120 : به تنگ آمد دلم ، یک خنجر کاری طمع دارد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خواهم از تیغت پس از قتل استخوان خود قلم
* تا کنم شرح غمت بر لوح خاک خود رقم
شعر کامل
جامی
* من خود این سنگ به جان می‌طلبیدم همه عمر
* کاین قفس بشکند و مرغ به پرواز آید
شعر کامل
سعدی
* مکن بد که بد بینی از یار نیک
* نیاید ز تخم بدی بار نیک
شعر کامل
سعدی