لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 781 : خط سبزی که سر از لعل تو برخواهد کرد
غزل شمارۀ 782 : رخ او را دهان شکر افشانی چنین باید
غزل شمارۀ 783 : جان آفرین که جان همه عالم آفرید
غزل شمارۀ 784 : آن نوجوان ز جور پشیمان نمیشود
غزل شمارۀ 785 : باقد چون نیشکر آن سبز شیرین بنگرید
غزل شمارۀ 786 : لعل او از خون عاشق می بکام خود کشد
غزل شمارۀ 787 : چند آن می لب عاشق مخمور به بیند
غزل شمارۀ 788 : خیال آن لب می جان ناتوان سوزد
غزل شمارۀ 789 : آن سرو اگر از چشم من در چشم دشمن میشود
غزل شمارۀ 790 : گذر ز حسن خوش این بت پرست پیر ندارد
غزل شمارۀ 791 : دل خورد غم که چرا مرده صفت خاک شود
غزل شمارۀ 792 : گر من از درد تو مردم هرگزت دردی مباد
غزل شمارۀ 793 : کیست کو خاک ز بیداد تو بر سر نکند
غزل شمارۀ 794 : بتر ز محنت هجر ای پسر چه خواهد بود
غزل شمارۀ 795 : شب همچو شمع آتش آهم زبانه زد
غزل شمارۀ 796 : تو یار اگر نشوی بخت یار چون گردد
غزل شمارۀ 797 : بیا که نرگس ساقی بشارتی دارد
غزل شمارۀ 798 : دور از تو دل من به که پیغام فرستد
غزل شمارۀ 799 : حسنت که ذره را مه تابنده میکند
غزل شمارۀ 800 : کم همنفسی پاکدل و راست زبان بود
غزل شمارۀ 801 : خم مویش که در کین من بیمار می پیچد
غزل شمارۀ 802 : زاهد نشود عارف اگر سالک دین شد
غزل شمارۀ 803 : کس به هجر تو یار کس نشود
غزل شمارۀ 804 : خوش آنک مست شوی تا بهانه برخیزد
غزل شمارۀ 805 : این جوانمردی که پیر میفروشان میکند
غزل شمارۀ 806 : هرکه را از چشم تر اشکی بدامن میچکد
غزل شمارۀ 807 : تا کام ماه یکشب از دیدنش برآمد
غزل شمارۀ 808 : اگر آن پری بعاشق نظر از وصال دارد
غزل شمارۀ 809 : به تاج عشق سر آدمی عزیز بود
غزل شمارۀ 810 : یارم وداع کرد و ز آغوش میرود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چنین است رسم سرای فریب
* گهی در فراز و گهی در نشیب
شعر کامل
فردوسی
* غبار راه راهگذارت کجاست تا حافظ
* به یادگار نسیم صبا نگه دارد
شعر کامل
حافظ
* جای نزهت نیست گیتی را که اندر باغ او
* نیشکر چون برگ سنبل زهر دارد در میان
شعر کامل
خاقانی