لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 391 : خوشا غمی که برویم ز روی او آید
غزل شمارهٔ 392 : در راه عشق هر که بمن اقتدا کند
غزل شمارهٔ 393 : در صحبت دوست جان نگنجد
غزل شمارهٔ 394 : در عشق تو ترک سره چه باشد
غزل شمارهٔ 395 : در غم دلدار کس را این دل انگاری مباد
غزل شمارهٔ 396 : دزد دلهاست سر زلف تو زانش بستند
غزل شمارهٔ 397 : دگر گفتی نجویم بر تو بیداد
غزل شمارهٔ 398 : دلبرا چشم خوشت آفت مستان آمد
غزل شمارهٔ 399 : دلبر چه زود خط برخ دلستان کشید
غزل شمارهٔ 400 : دل چراغیست که نور از رخ دلبر گیرد
غزل شمارهٔ 401 : دل چو در زلف تو پیچید روانش بستند
غزل شمارهٔ 402 : دل در طلیت روی به صحرای غم آورد
غزل شمارهٔ 403 : دل ز داروخانه دردت دواه دارد امید
غزل شمارهٔ 404 : دل غمدیده شکایت ز غم او نکند
غزل شمارهٔ 405 : دل کجا شد خبرش غمزه او می داند
غزل شمارهٔ 406 : دل که از درد تو پر شد ناله را چون کم کند
غزل شمارهٔ 407 : دل گرمم ز نو بر آتش غم سوخته باد
غزل شمارهٔ 408 : دل مقیم در آن جان جهان می باشد
غزل شمارهٔ 409 : دل من بار جنایه تو نه تنها بکشد
غزل شمارهٔ 410 : دل من بیئو دگر دیده بینا چه کند
غزل شمارهٔ 411 : دل من صحبت دلدار دگر می طلبد
غزل شمارهٔ 412 : دوستانم سگ تو میخوانند
غزل شمارهٔ 413 : دوش باد سحری زلف تو می افشانید
غزل شمارهٔ 414 : دوش چشمم ز فراق تو به خون تر میشد
غزل شمارهٔ 415 : دوش در خانه ما ماه فرود آمده بود
غزل شمارهٔ 416 : دوشم خیال روی تو در سر فتاده بود
غزل شمارهٔ 417 : دوشم دل از غم تو بر آتش همی طپید
غزل شمارهٔ 418 : دوشم ز قبله روی بر آن آستانه بود
غزل شمارهٔ 419 : دوشینه ازو کلبه ما شاه نشین بود
غزل شمارهٔ 420 : دوشینه خیالت همه شب مونس ما بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شد از خروج ریاحین چو آسمان روشن
* زمین به اختر میمون و طالع مسعود
شعر کامل
حافظ
* جان فدای دهنش باد که در باغ نظر
* چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست
شعر کامل
حافظ
* شبنم به آفتاب رسید از فتادگی
* بنگر که از کجا به کجا می توان شدن
شعر کامل
صائب تبریزی