لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 331 : رخش شمعی است دود آن کمند عنبر آلودش
غزل شمارهٔ 332 : ز دل دودی بلند آویخته زلف نگون سارش
غزل شمارهٔ 333 : ز مهیست داغ بر دل که ندیده‌ام هنوزش
غزل شمارهٔ 334 : ای به ستم دل تو خوش تیغ بکش مرا بکش
غزل شمارهٔ 335 : بیش ازین منت وصل و از رخ آن ماه مکش
غزل شمارهٔ 336 : صد سال ز من دارد اگر هجر نهانش
غزل شمارهٔ 337 : هزارگونه متاع است ناز را به دکانش
غزل شمارهٔ 338 : آن شاه حسن بین و به تمکین نشستنش
غزل شمارهٔ 339 : بزم برهم زده‌ای ای دل بر خشم به جوش
غزل شمارهٔ 340 : ز خانه تاخت برون کرده ساغری دو سه نوش
غزل شمارهٔ 341 : سحر به کوچه بیگانه‌ای فتادم دوش
غزل شمارهٔ 342 : آهوی او که بود بیشه دل صیدگهش
غزل شمارهٔ 343 : به عزم رقص چون در جنبش آید نخل بالایش
غزل شمارهٔ 344 : مهی که زینت حسنست گرمی خویش
غزل شمارهٔ 345 : پری وشی دل دیوانه می‌کشد سویش
غزل شمارهٔ 346 : مباش ای مدعی خوش دل که از من رنجه شد خویش
غزل شمارهٔ 347 : کاش مرگم سازد امشب از فغان کردن خلاص
غزل شمارهٔ 348 : مدعی چند بود با سگ آن کو مخصوص
غزل شمارهٔ 349 : منم از مهر به غم خوردنت ای یار حریص
غزل شمارهٔ 350 : آخر ای سنگدل از کشتن ما چیست غرض
غزل شمارهٔ 351 : ای طاعت تو بر همهٔ کائنات فرض
غزل شمارهٔ 352 : روزی که گشت بر همهٔ عالم نماز فرض
غزل شمارهٔ 353 : نه می‌نهم از دست عشق جام نشاط
غزل شمارهٔ 354 : گوش کردن سخنان تو غلط بود غلط
غزل شمارهٔ 355 : صبر در جور و جفای تو غلط بود غلط
غزل شمارهٔ 356 : به هجر یار که از غیر آن ندارم حظ
غزل شمارهٔ 357 : من بی‌تو ندارم از چمن حظ
غزل شمارهٔ 358 : ز لاله‌زار مرا بی‌جمال دل نواز چه فیض
غزل شمارهٔ 359 : دارم از طبع ستم خیز تو حظی و چه حظ
غزل شمارهٔ 360 : تا میان من و آن مه شده کلفت واقع

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نگفتمت به خرابات طرفه مستانند
* که عقل را هدف تیر ترهات کنند
شعر کامل
مولوی
* حسن و عشق پاک را شرم و حیا در کار نیست
* پیش مردم شمع در بر می کشد پروانه را
شعر کامل
صائب تبریزی
* سعدیا عمر گران مایه به پایان آمد
* همچنان قصه سودای تو را پایان نیست
شعر کامل
سعدی