لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : ای لبت زنده کرده نام مسیح
غزل شمارهٔ 152 : دوش گفتند سخنها ز زبان تو صریح
غزل شمارهٔ 153 : غیر مگذار که در بزم تو آید گستاخ
غزل شمارهٔ 154 : زهی به دور تو آئین دلبران منسوخ
غزل شمارهٔ 155 : ای تو مجموعهٔ شوخی و سراپای تو شوخ
غزل شمارهٔ 156 : چو یار تیغ ستیز از نیام کین بدر آرد
غزل شمارهٔ 157 : رفتی جهان پناها اقبال رهبرت باد
غزل شمارهٔ 158 : زندگانی بی غم عشق بتان یکدم مباد
غزل شمارهٔ 159 : شهریارا صاحبا رفتی خدا یار تو باد
غزل شمارهٔ 160 : دل مایل تو شد که سیه رو چو دیده باد
غزل شمارهٔ 161 : تا اختیار خود به رقیب آن نگار داد
غزل شمارهٔ 162 : خلل به دولت خان جهانستان مرساد
غزل شمارهٔ 163 : روزگاری رفت و از ما نامدت یک بار یاد
غزل شمارهٔ 164 : چو تو را به قصد جولان سم بادپا بجنبد
غزل شمارهٔ 165 : نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد
غزل شمارهٔ 166 : دلی دارم که از تنگی درو جز غم نمی‌گنجد
غزل شمارهٔ 167 : دلم از غمش چه گویم که ره نفس ندارد
غزل شمارهٔ 168 : فضای کلبهٔ فقر آن قدر صفا دارد
غزل شمارهٔ 169 : تنی زلال‌وش آن سرو گل قبا دارد
غزل شمارهٔ 170 : سبکجولان سمندی کان پری در زیر ران دارد
غزل شمارهٔ 171 : به پیش اختر حسن تو مهر تاب ندارد
غزل شمارهٔ 172 : کدام صحبت پنهان تو را چنین دارد
غزل شمارهٔ 173 : دیگر که هوای گل خود روی تو دارد
غزل شمارهٔ 174 : طبیب من ز هجر خود مرارنجور می‌دارد
غزل شمارهٔ 175 : مرا خیال تو شبها به خواب نگذارد
غزل شمارهٔ 176 : چند عمرم در شب هجران به ماتم بگذرد
غزل شمارهٔ 177 : بس که روز و شبم از دل سپه غم گذرد
غزل شمارهٔ 178 : شبی که بر دلم آن ماه پاره می‌گذرد
غزل شمارهٔ 179 : روز محشر که خدا پرسش ما خواهد کرد
غزل شمارهٔ 180 : فلک به من نفسی گرچه سر گرانش کرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یکی را سنبل از گل بر کشیده
* یکی را گرد گل سنبل دمیده
شعر کامل
نظامی
* در دل و جان خانه کردی عاقبت
* هر دو را دیوانه کردی عاقبت
شعر کامل
مولوی
* چنینست کردار چرخ بلند
* به دستی کلاه و به دیگر کمند
شعر کامل
فردوسی