لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 841 : مرحبا، ای گل نورسته، که چون سرو روانی
غزل شمارهٔ 842 : نسیم صبح، کرم باشد آن چنان که تو دانی
غزل شمارهٔ 843 : حاصل از عشقت نمی‌بینم بجز غم خوردنی
غزل شمارهٔ 844 : صبح دمی که گرد رخ زلف شکسته خم زنی
غزل شمارهٔ 845 : عارت آمد که دمی قصهٔ ما گوش کنی؟
غزل شمارهٔ 846 : گر نخواهی که نظر با من درویش کنی
غزل شمارهٔ 847 : از غمزه تیر سازی و ز ابرو کمان کنی
غزل شمارهٔ 848 : جفا بر کسی بیش ازین چون کنی؟
غزل شمارهٔ 849 : به نشاط باده چو صبح‌دم سوی بوستان گذری کنی
غزل شمارهٔ 850 : هر قصه می‌نیوشی و در گوش میکنی
غزل شمارهٔ 851 : باز به قول کیست این جور و ستم که میکنی؟
غزل شمارهٔ 852 : زمستان ز مستان نبیند زبونی
غزل شمارهٔ 853 : تبم دادی،نمیپرسی که: ای بیمار من چونی؟
غزل شمارهٔ 854 : رخت گویم به زیبایی، لبت گویم به شیرینی
غزل شمارهٔ 855 : رخ و زلفت، ای پریرخ، سمنست و مشک چینی
غزل شمارهٔ 856 : ز دست کس نکشیدم جفا و مسکینی
غزل شمارهٔ 857 : از مردم این مرحله دلساز نبینی
غزل شمارهٔ 858 : به روی خود نظر کن، تا بلای عقل و دین بینی
غزل شمارهٔ 859 : آمد بهار، خیمه بزن بر کنار جوی
غزل شمارهٔ 860 : بر گذشت از من و بنمود چو ماه از سر کوی
غزل شمارهٔ 861 : تو در شهری و ما محروم از آن روی
غزل شمارهٔ 862 : ترا گذاشته بودم که کار ساز شوی
غزل شمارهٔ 863 : یک سخن زان لعل خاموشم بگوی
غزل شمارهٔ 864 : دلا، زین بدایت چه دیدی؟ بگوی
غزل شمارهٔ 865 : شاخ ریحانی تو، یا برگ گل سوری؟ بگوی
غزل شمارهٔ 866 : عاشقم، از عشق من گر به گمانی بگوی
غزل شمارهٔ 867 : با دل تنگ من از تنگ شکر هیچ مگوی
غزل شمارهٔ 868 : دل سرای خاص داشت از مجلس عامش مگوی
غزل شمارهٔ 869 : رخ باز نهادم به سماوات الهی
غزل شمارهٔ 870 : گلا، عنان عزیمت به بوستان چه دهی؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می‌شکفتم ز طرب زان که چو گل بر لب جوی
* بر سرم سایه آن سرو سهی بالا بود
شعر کامل
حافظ
* محمل بدار ای ساروان تندی مکن با کاروان
* کز عشق آن سرو روان گویی روانم می‌رود
شعر کامل
سعدی
* بخور هرچ برزی و بد را مکوش
* به مرد خردمند بسپار گوش
شعر کامل
فردوسی