لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 301 : بسی در کوفتم تا یک خبر از می فروش آمد
غزل شمارهٔ 302 : دل مراد به گرد حصول می گردد
غزل شمارهٔ 303 : دل بشد فرزانه و عقل از فسون دلگیر شد
غزل شمارهٔ 304 : اگر ز کاوش مژگان او دلم خون شد
غزل شمارهٔ 305 : ترسم از اهل ورع، شوق شرابم بکشند
غزل شمارهٔ 306 : باز شاهین امیدم اوج پروازی کند
غزل شمارهٔ 307 : چو مرغ سدره که در آشیان بیاساید
غزل شمارهٔ 308 : آواره دلی کو روش خیر نداند
غزل شمارهٔ 309 : به حکم عشق چو بر اهل صدق ره گیرند
غزل شمارهٔ 310 : عیدی چنین، که زاهد، اندوه دین ندارد
غزل شمارهٔ 311 : آنجا که بخت بد به تقاضا غلو کند
غزل شمارهٔ 312 : آن طره چون علم به سر دوش می زند
غزل شمارهٔ 313 : در ره سودای او، فرزانه در خون می رود
غزل شمارهٔ 314 : به جهان چه کار سازم، که به ساختن نیرزد
غزل شمارهٔ 315 : کسی کز فقر جوید کام، درویش کی ماند
غزل شمارهٔ 316 : لب حرف شفا گفت، دلِ سوخته تب کرد
غزل شمارهٔ 317 : مست عشق تو که میدان طلب از شیر شود
غزل شمارهٔ 318 : غم چو شبخون می زند، هان دوستان لشگر کنید
غزل شمارهٔ 319 : دگر دلم ز می تازه مست می گردد
غزل شمارهٔ 320 : یاران به روز حادثه برق جهان شوند
غزل شمارهٔ 321 : هرکس به روز نیک مرا غمگسار شد
غزل شمارهٔ 322 : کو عشق کاز شمایل عقلم جنون چکد
غزل شمارهٔ 323 : به داغ کفر و دین در کوچه و بازار می باید
غزل شمارهٔ 324 : ز فتنه ای دل و جانم به ناله بر دستند
غزل شمارهٔ 325 : کسی میوهٔ غم ز باغم نَخُورد
غزل شمارهٔ 326 : کنون که دیده خریدیم، باغ ها گم شد
غزل شمارهٔ 327 : تا چند به زنجیر خرد بند توان بود
غزل شمارهٔ 328 : چون با من در سخن آن لعل آتشناک خواهد شد
غزل شمارهٔ 329 : در ملک عشق هر که شهیدش نمی کنند
غزل شمارهٔ 330 : به جان خسته ندانیم که آن بلا چه کند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می رسد جاذبه عشق به فریاد مرا
* یوسف آن نیست که پیوسته درین چاه بود
شعر کامل
صائب تبریزی
* پندم مده ای دوست که دیوانه سرمست
* هرگز به سخن عاقل و هشیار نباشد
شعر کامل
سعدی
* به زور گریه نتوان یار را یکرنگ خود کردن
* دورنگی اشک شبنم از گل رعنا نمی شوید
شعر کامل
صائب تبریزی