لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 331 : دوش کز عشق تو، دل عیب سلامت می کرد
غزل شمارهٔ 332 : به باغ عشق تذرو طرب حزین میرد
غزل شمارهٔ 333 : چنانکه در چمن روضه خس نمی گنجد
غزل شمارهٔ 334 : گر نیم قطره ز دهان سبو چکد
غزل شمارهٔ 335 : سرم ز وصل نهانی بلند خواهد شد
غزل شمارهٔ 336 : از مرگ من آن عشوه نما را که خبر کرد
غزل شمارهٔ 337 : گَرَم دعای مَلَک خاک رهگذر باشد
غزل شمارهٔ 338 : بگو که نغمه سرایان عشق خاموشند
غزل شمارهٔ 339 : به کیش اهل وفا مدعا نمی گنجد
غزل شمارهٔ 340 : حیف است که دستی به نمکدان تو یابند
غزل شمارهٔ 341 : بیا ای بخت سرگردان نشینید
غزل شمارهٔ 342 : ز کوی عشق مَلَک دل شکسته می آید
غزل شمارهٔ 343 : گشود زلف معنبر شمال، تا چه کند
غزل شمارهٔ 344 : هر جا که مست و غمزه زن، آن عشوه آئین می رود
غزل شمارهٔ 345 : بازم به طوف کعبه احرام تازه شد
غزل شمارهٔ 346 : گشتم اندر دل خوبان، همه خوبان خودند
غزل شمارهٔ 347 : خوشا کسی دم آب بی شراب نخورد
غزل شمارهٔ 348 : کسی به دیدهٔ ناموس خار می آید
غزل شمارهٔ 349 : شبی که در قدم وصل یار می گذرد
غزل شمارهٔ 350 : عاشقان گر به دل از دوست غباری دارند
غزل شمارهٔ 351 : آن کس که مرا با دل غمناک بر آورد
غزل شمارهٔ 352 : هوشم به نگاهی برد، جانانه چنین باید
غزل شمارهٔ 353 : کی دلم شاد از می ناب و نوای نی شود
غزل شمارهٔ 354 : دلی کز حسن آن گل، در نظر گلزارها دارد
غزل شمارهٔ 355 : جان به یاد لبت، شکر خاید
غزل شمارهٔ 356 : کسی که از اِلم عشق بی دماغ شود
غزل شمارهٔ 357 : چه گرمی است که در سر شراب می سوزد
غزل شمارهٔ 358 : معلوم کز ترشح اشکی چه کم شود
غزل شمارهٔ 359 : آن که در راه طلب ماند و پایی نکشد
غزل شمارهٔ 360 : وعظ من گرد فشانندهٔ عصیان نشود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دل صنوبریم همچو بید لرزان است
* ز حسرت قد و بالای چون صنوبر دوست
شعر کامل
حافظ
* حشمت مبین و سلطنت گل که بسپرد
* فراش باد هر ورقش را به زیر پی
شعر کامل
حافظ
* از پیر گوشه گیری وسیر از جوان خوش است
* از تیر راستی و کجی از کمان خوش است
شعر کامل
صائب تبریزی