لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 391 : ملک به سهو نویسد چو نامهٔ ستمش
غزل شمارهٔ 392 : چون ز چشمم رود آن خون که زند بر دل خویش
غزل شمارهٔ 393 : میل دارم کز می غم در بهشت آیم به هوش
غزل شمارهٔ 394 : تا برده ام به مدرسهٔ عشق رخت خویش
غزل شمارهٔ 395 : پا به دامن درکش ای دل و ز جهان ذلت مکش
غزل شمارهٔ 396 : شهید او که بود آب و رنگ یاقوتش
غزل شمارهٔ 397 : دوش در صومعه آمد صنم باده فروش
غزل شمارهٔ 398 : تا کی از گریه توان منع دو چشم تر خویش
غزل شمارهٔ 399 : درمانده ام به صحبت امید و بیم خویش
غزل شمارهٔ 400 : بحمدالله که جان دادم بدان تلخی ز بیدادش
غزل شمارهٔ 401 : از یاد برده ام روش مهر و کین خویش
غزل شمارهٔ 402 : جان می رود ای اشک ز دنباله روان باش
غزل شمارهٔ 403 : هر که از خون ریز من آلوده گردد دامنش
غزل شمارهٔ 404 : گر چشانی به ملک چاشنی صحبت خویش
غزل شمارهٔ 405 : در دل شکنی آفت صرف است نگاهش
غزل شمارهٔ 406 : رفتم که بشکنم به ملامت سبوی خویش
غزل شمارهٔ 407 : از بس که بود جان، دم رفتن نگرانش
غزل شمارهٔ 408 : از سخن شهد ناب می چکدش
غزل شمارهٔ 409 : به عمرها ننهم پا برون ز ٔ خویش
غزل شمارهٔ 410 : دلی دارم که می جوشد ز هر مو چشمهٔ خونش
غزل شمارهٔ 411 : چو تیر از دل کشم کو شربتی از لعل خندانش
غزل شمارهٔ 412 : صنم می گوی و در بت می رقص
غزل شمارهٔ 413 : فصل بهار است و شُکر نسیم بهار فرض
غزل شمارهٔ 414 : گر بگویم ز نظر یار نهان است، غلط
غزل شمارهٔ 415 : اگر تو خنده کنی از گل و شراب چه حظ
غزل شمارهٔ 416 : باز این منم به صد دل خشنود در سماع
غزل شمارهٔ 417 : چنین که آمده منظور لطف شاه چراغ
غزل شمارهٔ 418 : باز به میدان ما، فوج بلا بسته صف
غزل شمارهٔ 419 : غم می گزد لب من، من می گزم لب عشق
غزل شمارهٔ 420 : این زخم های کاری، بر مغز جان مبارک

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شیطان راه ما نشود گندم بهشت
* ما را بس است نان جوین دیار خویش
شعر کامل
صائب تبریزی
* دل به آن غمزۀ خون ریز کشد جامی را
* صید را چون اجل آید سوی صیّاد رود
شعر کامل
جامی
* چه ماتم است ندانم نهفته در دل خاک
* که رخ به خون جگر شسته لاله می روید
شعر کامل
صائب تبریزی