لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 571 : ما عاشق و مستیم کرامات چه باشد
غزل شمارهٔ 572 : کرمش گنج بی کران باشد
غزل شمارهٔ 573 : رند مست از بلا نه اندیشد
غزل شمارهٔ 574 : هر که او را به نور او بیند
غزل شمارهٔ 575 : نقش خیال عالم عارف به خواب بیند
غزل شمارهٔ 576 : دلبر سرمست ما عزمی به دریا می کند
غزل شمارهٔ 577 : ما مریدیم و پیر ما مرشد
غزل شمارهٔ 578 : هر که در کوی تو جانا نفسی بنشیند
غزل شمارهٔ 579 : خوشست این دیدهٔ روشن که غیر او نمی بیند
غزل شمارهٔ 580 : چشم ما عین ما به ما بیند
غزل شمارهٔ 581 : چه خوش چشمی که نور او به نور روی او بیند
غزل شمارهٔ 582 : دیدهٔ ما چو روی او بیند
غزل شمارهٔ 583 : این دل دریا دل ما عزم دریا می کند
غزل شمارهٔ 584 : دل باز عزم کعبهٔ مقصود می کند
غزل شمارهٔ 585 : در خرابات مغان خمخانه جوشی می کند
غزل شمارهٔ 586 : ترک عشقش ملک جان بگرفت و غارت می کند
غزل شمارهٔ 587 : آب چشمم دم به دم از دل روایت می کند
غزل شمارهٔ 588 : عاشق جانانم و جانم خروشی می کند
غزل شمارهٔ 589 : کشتهٔ عشق او شفا چه کند
غزل شمارهٔ 590 : خستهٔ عشق تو بیچاره شفا را چه کند
غزل شمارهٔ 591 : دل عاشق نظر به جان نکند
غزل شمارهٔ 592 : یاری که می ننوشد از ذوق ما چه داند
غزل شمارهٔ 593 : غیر او کی به یاد ما ماند
غزل شمارهٔ 594 : عهد با زلف تو بستیم خدا می داند
غزل شمارهٔ 595 : دل چو دم از عشق دلبر می زند
غزل شمارهٔ 596 : مرغ زیرک بین که یاهو می زند
غزل شمارهٔ 597 : عاشقی کز عشق او دم می زند
غزل شمارهٔ 598 : ذوق ما در جهان نمی گنجد
غزل شمارهٔ 599 : بود و نابود در نمی گنجد
غزل شمارهٔ 600 : مراحالی است با جانان که جانم درنمی گنجد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زره ز زلف گره گیر بر تن است تو را
* به روز رزم چه حاجت به جوشن است تو را
شعر کامل
فروغی بسطامی
* هرکس زخوان قسمت خود رزق می خورد
* از کم بضاعتی خجل ازمیهمان مباش
شعر کامل
صائب تبریزی
* نقش پای رفتگان هموار سازد راه را
* مرگ را داغ عزیزان بر من آسان کرده است
شعر کامل
صائب تبریزی