لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 601 : در این خلوت حکایت درنگنجد
غزل شمارهٔ 602 : در دل به جز از خدا نگنجد
غزل شمارهٔ 603 : هر که جان در عشق جانان می دهد
غزل شمارهٔ 604 : جام و می بخشید و می وی می دهد
غزل شمارهٔ 605 : معنی یکی و صورت او در ظهور صد
غزل شمارهٔ 606 : توحید و موحد و موحد
غزل شمارهٔ 607 : هر که او نیک می کند یابد
غزل شمارهٔ 608 : ما به تو هستیم و تو هستی به خود
غزل شمارهٔ 609 : خراباتست و خم در جوش و ساقی مست و ما بی خود
غزل شمارهٔ 610 : توحید و موحد و موحد
غزل شمارهٔ 611 : از سر ذوق دیده ام عین یکی و نام صد
غزل شمارهٔ 612 : دلی که درد ندارد دوا کجا یابد
غزل شمارهٔ 613 : هرکه فانی شود بقا یابد
غزل شمارهٔ 614 : چشم مست تو گر از خواب گران برخیزد
غزل شمارهٔ 615 : نور با نور خوش در آویزد
غزل شمارهٔ 616 : ساز عشقش نوای دل سازد
غزل شمارهٔ 617 : اگر مه روی من روزی نقاب از رخ براندازد
غزل شمارهٔ 618 : آتشی در دل است و جان سوزد
غزل شمارهٔ 619 : ما انا الحق از فنا خواهیم زد
غزل شمارهٔ 620 : عاشقی کو هوای ما دارد
غزل شمارهٔ 621 : هر جا که دکانداریست او مایه ز ما دارد
غزل شمارهٔ 622 : چو نور دیده چشم من خیالش درنظر دارد
غزل شمارهٔ 623 : می خمخانهٔ ما مستی دیگر دارد
غزل شمارهٔ 624 : هوای درد بی درمان که دارد
غزل شمارهٔ 625 : پردهٔ دیدهٔ من نقش خیالت دارد
غزل شمارهٔ 626 : بستهٔ بند بلای تو نجاتی دارد
غزل شمارهٔ 627 : هر که از اهل کمال است جلالی دارد
غزل شمارهٔ 628 : هر کجا ساغری است می دارد
غزل شمارهٔ 629 : عالم از نام او نشان دارد
غزل شمارهٔ 630 : هر که او عاشق است جان دارد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو مرد صحبت دل نیستی، چه می دانی
* که سر به جیب کشیدن چه عالمی دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* به خاک پای تو سوگند و جان زنده دلان
* که من به پای تو در مردن آرزومندم
شعر کامل
سعدی
* چشم بدت مباد، که نقل و شراب من
* آماده از دو چشم چو بادام کرده ای
شعر کامل
صائب تبریزی