لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1171 : رغم آن دل که نگهدارندش
غزل شمارهٔ 1172 : خلق به هر کار و من برسر سودای خویش
غزل شمارهٔ 1173 : مستی گرفت شیوه آن چشم پر خمارش
غزل شمارهٔ 1174 : خواهم که سیر بینم روی چو یاسمینش
غزل شمارهٔ 1175 : دیدم چو آفتابی در سایه کلاهش
غزل شمارهٔ 1176 : چندین شبم گذشت به کنج خراب خویش
غزل شمارهٔ 1177 : شبها من و دلی و غمی بهر جان خویش
غزل شمارهٔ 1178 : ابر خوش است و وقت خوش است و هوای خوش
غزل شمارهٔ 1179 : دل برد و زهره نیست که آن باز خواهمش
غزل شمارهٔ 1180 : هر بامداد تا به شبم بر سر رهش
غزل شمارهٔ 1181 : فرشته می ننویسد گناه دم به دمش
غزل شمارهٔ 1182 : گر، ای نسیم، ترا ره دهنده در حرمش
غزل شمارهٔ 1183 : ستمگری که دلم شاد نیست جز به غمش
غزل شمارهٔ 1184 : قبا و پیرهن او که می رسد به تنش
غزل شمارهٔ 1185 : کرشمه های سر زلف در بنا گوشش
غزل شمارهٔ 1186 : کسی که هست نظر بر جمال میمونش
غزل شمارهٔ 1187 : نظر ز دیده بدزدم چو بنگرم رویش
غزل شمارهٔ 1188 : شد آن که پای مرا بوسه می زند او باش
غزل شمارهٔ 1189 : ترک من، سر مکش ز پرده خویش
غزل شمارهٔ 1190 : باغ بشکفت و سوری و سمنش
غزل شمارهٔ 1191 : رفت دل، نیست روشنم حالش
غزل شمارهٔ 1192 : لب نگر وان دهان خندانش
غزل شمارهٔ 1193 : سوار من از من عنان در مکش
غزل شمارهٔ 1194 : آن چشم سخنگو نگر و آن لب خاموش
غزل شمارهٔ 1195 : او می رود و عاشق مسکین گرانش
غزل شمارهٔ 1196 : به سنگی چون سگان از دور خرسندم ز دربانش
غزل شمارهٔ 1197 : خضر در کوی او ره گم کند زان شکل موزونش
غزل شمارهٔ 1198 : دل من دست بازی می کند هر لحظه با مویش
غزل شمارهٔ 1199 : زلفت که باد از هر طرف گه گه پریشان داردش
غزل شمارهٔ 1200 : گه گه نظری باز مدار از من درویش

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر من ز محبتت بمیرم
* دامن به قیامتت بگیرم
شعر کامل
سعدی
* رفته پایم به گل از پرتو چشم تر خویش
* نخل شمعم که بود ریشه من در سر خویش
شعر کامل
صائب تبریزی
* در صف آزاد مردان کمترست از جوز پوچ
* هر سبک مغزی که از دستار می گوید سخن
شعر کامل
صائب تبریزی