لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1381 : هر شبی با گریه های خود خوشم
غزل شمارهٔ 1382 : توبه دیرینه را می بشکنم
غزل شمارهٔ 1383 : دلبرا، در جان نشین، فی العین هم
غزل شمارهٔ 1384 : از دو زلف تو شکن وام کنم
غزل شمارهٔ 1385 : خم آن طره دلبند کشم
غزل شمارهٔ 1386 : گر سخن زان قد رعنا گویم
غزل شمارهٔ 1387 : روی تو ماه سما می گوییم
غزل شمارهٔ 1388 : من عاشقم، نه رعنا، کز دوست کام خواهم
غزل شمارهٔ 1389 : ابر بهار باران، وین چشم خونفشان هم
غزل شمارهٔ 1390 : از دل پیام دارم، بر دوست چون رسانم
غزل شمارهٔ 1391 : جانا، بر آستانت روزی که جا بگیرم
غزل شمارهٔ 1392 : از دست دل بر آنم کز جان خود بشورم
غزل شمارهٔ 1393 : چون نآرم آنکه فارغ زان آشنا گریزم
غزل شمارهٔ 1394 : کاری چو برنیاید از آه صبح خیزم
غزل شمارهٔ 1395 : رفتیم ما و دل به یکی سو گذاشتیم
غزل شمارهٔ 1396 : هر دم گذر به کوی و سرایی که ما کنیم
غزل شمارهٔ 1397 : هر شب به کوی وصل تو دزدیده ره کنیم
غزل شمارهٔ 1398 : ما عافیت نثار ره درد کرده ایم
غزل شمارهٔ 1399 : رحمی که بر در تو غریب اوفتاده ام
غزل شمارهٔ 1400 : تا دامن از بساط جهان در کشیده ایم
غزل شمارهٔ 1401 : خیز، ای به دل نشسته که بیدل نشسته ایم
غزل شمارهٔ 1402 : بخرام تا به زیر قدم پی سپر شویم
غزل شمارهٔ 1403 : می خواستم که روزه گشایم نماز شام
غزل شمارهٔ 1404 : از طره تو جز ره سودا نیافتم
غزل شمارهٔ 1405 : عمرم گذشت و روی تو دیدن نیافتم
غزل شمارهٔ 1406 : هرگز ز دور چرخ وفایی نیافتم
غزل شمارهٔ 1407 : شب تا به روز خون جگر نوش کرده ام
غزل شمارهٔ 1408 : اول به سینه بهر غمت جای کرده ام
غزل شمارهٔ 1409 : هر شب فتاده بر در تو خاک در خورم
غزل شمارهٔ 1410 : تلخاب حسرت است هر آبی که من خورم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز خاکیم و باید شدن زیر خاک
* همه جای ترسست و تیمار و باک
شعر کامل
فردوسی
* جای شادی نیست زیر این سپهر نیلگون
* خنده در هنگامه ماتم نمی باید زدن
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز سوسن بشنو ای ریحان که سوسن صد زبان دارد
* به دشت آب و گل بنگر که پرنقش و نگار آمد
شعر کامل
مولوی