لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 781 : ما در حریم مجلس عشاق محرمیم
غزل شمارۀ 782 : ما درین شهر به دام صنمی در بندیم
غزل شمارۀ 783 : ما را سر آنست که در پای تو افتیم
غزل شمارۀ 784 : ما رند و قلندر صفت و عاشق و مستیم
غزل شمارۀ 785 : ما ز سگان درت بیشتر و کمتریم
غزل شمارۀ 786 : ما لبت را نمک، شوان ملاحت خوانیم
غزل شمارۀ 787 : مرا گویند باران کیست بار تو چرا گویم
غزل شمارۀ 788 : مریض عشقم و درد تو دارم
غزل شمارۀ 789 : من ازین خرقه آلوده که در بر دارم
غزل شمارۀ 790 : من برین در بندهام تا زنده ام
غزل شمارۀ 791 : من ترا مانده به هر بار کجا بار شوم
غزل شمارۀ 792 : من ترک زهد کرده و رندی گزیده ام
غزل شمارۀ 793 : من دل خسته به درد تو دوا یافته ام
غزل شمارۀ 794 : من ز بویش بیخوده و دیوانه ام
غزل شمارۀ 795 : من ز جانان به جان گریخته ام
غزل شمارۀ 796 : من ز غمت خرم و به یاد تو شادم
غزل شمارۀ 797 : من زمهرت هر سحر کز سوز دل دم میزنم
غزل شمارۀ 798 : من طاقت دوری ز رخ یار ندارم
غزل شمارۀ 799 : من که از وصل تو ای دوست جدا می باشم
غزل شمارۀ 800 : من و درد تو آنگه باد مرهم
غزل شمارۀ 801 : من همچو گردم در رهت زآن رو طلبکار توام
غزل شمارۀ 802 : مهی نشست خیال رخت به خانه چشم
غزل شمارۀ 803 : نام آن لب به خط سبز به جانی دیدم
غزل شمارۀ 804 : نرود نقش خیال تو زمانی ز ضمیرم
غزل شمارۀ 805 : نقد جان چیست که در دامن جانان ریزم
غزل شمارۀ 806 : نیست جز غم بینو خوردن دیگرم
غزل شمارۀ 807 : وصف دهن تنگ تو من هیچ نگویم
غزل شمارۀ 808 : هر شبی تا به سحر دست دعا بگشایم
غزل شمارۀ 809 : هر شبی خاک درت از گریه پر خون می کنم
غزل شمارۀ 810 : هرگاه که به ناکامی دور از لب بار افتم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به هیچ جا نرسد هرکه همتش پست است
* پرشکسته خس وخار آشیانه شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
* نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها
شعر کامل
حافظ
* مرا پیری اگر چون مرده در کافور خواباند
* زکار عشق کی دست و دل من سرد می سازد؟
شعر کامل
صائب تبریزی