لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 451 : دیشب که چشم مست تو خاطر نواز بود
غزل شمارۀ 452 : زلف بی باک تو تا سلسله جنبانم بود
غزل شمارۀ 453 : با خاطر افسرده دلان چند توان بود؟
غزل شمارۀ 454 : خالی دمی ز درد تو این ناتوان نبود
غزل شمارۀ 455 : یاد روزی که تو را میل به اغیار نبود
غزل شمارۀ 456 : بزمی که مست ناز مرا جلوه گاه بود
غزل شمارۀ 457 : مرا مجال سخن، بادۂ زلال دهد
غزل شمارۀ 458 : دور عذار تو، خط وجود ندارد
غزل شمارۀ 459 : خیالش گر چنین در خاطرم جاگیر می گردد
غزل شمارۀ 460 : شبی که سرو تو شمع مزار من گردد
غزل شمارۀ 461 : آماده است تا مژۀ ما به هم خورد
غزل شمارۀ 462 : تا کی توان ز عمر فریب سراب خورد؟
غزل شمارۀ 463 : هرکس به خاک میکده مست و خراب مرد
غزل شمارۀ 464 : جلوه اش دامن نازی به دل ریش کشید
غزل شمارۀ 465 : چه شد یا رب که ابر نو بهاران برنمی خیزد؟
غزل شمارۀ 466 : تا سرو را هوای قدت سرفراز کرد
غزل شمارۀ 467 : از آهم بیستون چرخ، آتش تاب می گردد
غزل شمارۀ 468 : عشق تو که صد برهمن از کیش برآورد
غزل شمارۀ 469 : عشق آمد و از سینۀ من دود برآورد
غزل شمارۀ 470 : از حرف سست توبه، لب را گزید باید
غزل شمارۀ 471 : ز فیض روی تو خط کامیاب می باشد
غزل شمارۀ 472 : ساقی چه شد که آتش موسی ز می کند؟
غزل شمارۀ 473 : اهل قلم فراغت دنیا نمی کنند
غزل شمارۀ 474 : گر دل سر شکایت دیرینه وا کند
غزل شمارۀ 475 : بهار اسباب شورم را به سامان کرده می آید
غزل شمارۀ 476 : تابی به سر زلف زد و طرّه به خم داد
غزل شمارۀ 477 : خوشا روزی که تیرت، پی به جان مستمند آرد
غزل شمارۀ 478 : بر سر تربتم آن نوگل خندان آرید
غزل شمارۀ 479 : اگر دست مرا ساقی به یک رطل گران گیرد
غزل شمارۀ 480 : پیکان تو مشکل که به دل یار توان کرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هوش و عقلم برده‌اند از دل تمام
* آن دو نرگس بر رخ چون نار یار
شعر کامل
سنایی
* عارف گوینده بگو تا که دعای تو کنم
* چونک خوش و مست شوم هر سحری وقت دعا
شعر کامل
مولوی
* گر به اول نستندندی اصل شیرینی ز موم
* نخل مومین را رطب شیرین تر از قند آمدی
شعر کامل
خاقانی