لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 391 : آن یار بی حقیقت، پاس وفا ندارد
غزل شمارۀ 392 : به غیر از گریه عاشق در جهان کاری نمی دارد
غزل شمارۀ 393 : گلستان محبّت سرو آزادی نمی دارد
غزل شمارۀ 394 : به غیر از بزم خاموشی که آوازی نمی دارد
غزل شمارۀ 395 : دلِ شاد، رند می آشام دارد
غزل شمارۀ 396 : دل بیگانه مشرب با نگاه آشنا دارد
غزل شمارۀ 397 : طرب يعقوب من در گوشۀ بیت الحزن دارد
غزل شمارۀ 398 : نیم ز افسردگی عاشق ولی دل یاد او دارد
غزل شمارۀ 399 : دل در خم زلف او سودای دگر دارد
غزل شمارۀ 400 : حریفان هر که را دیدیم در دل كلفتی دارد
غزل شمارۀ 401 : مرغ اسیری که زخم خار ندارد
غزل شمارۀ 402 : نکهت زلف تو را شمال ندارد
غزل شمارۀ 403 : دل بی جهت شکایتی از روزگار کرد
غزل شمارۀ 404 : من شعله ام، به پیرهنم هر که خار کرد
غزل شمارۀ 405 : در دل سخت تو هر چند که جا نتوان کرد
غزل شمارۀ 406 : طرّۀ ناز را دو تا کرد که کرد؟ یار کرد
غزل شمارۀ 407 : بلبل به گلستان سخن از روی تو می کرد
غزل شمارۀ 408 : چند پرسی نگهش با دل افگار چه کرد
غزل شمارۀ 409 : دلم از زمزمۀ عشق پریشان می کرد
غزل شمارۀ 410 : از وصل، دل بی سر و پا را که خبر کرد؟
غزل شمارۀ 411 : بار غم عشق تو مرا پشت دوتا کرد
غزل شمارۀ 412 : کف چون تهی ست جوهر انسان چه می کند؟
غزل شمارۀ 413 : سر زلفی به عالم دام کردند
غزل شمارۀ 414 : اشکم نمک به دامن ناسور می کند
غزل شمارۀ 415 : آنها که خاک راه تو را توتیا کنند
غزل شمارۀ 416 : لبت به پیرهن تنگ غنچه خار کند
غزل شمارۀ 417 : میگساران چو هوای گل و شمشاد کنید
غزل شمارۀ 418 : شامی که مست صبح امیدش نمی کنند
غزل شمارۀ 419 : لب لعلت به پیامی دل ما شاد نکرد
غزل شمارۀ 420 : شیرین لبان چو بزم می لاله گون کنند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می دهم مستی به دلها گر چه مستورم ز چشم
* بوی آغوش بهارم در چمن پیچیده ام
شعر کامل
رهی معیری
* وان قطرهٔ باران که برافتد به سمنبرگ
* چون نقطه سفیداب بود از بر طومار
شعر کامل
منوچهری
* به زه کن کمان را و این چوب گز
* بدین گونه پرورده در آب رز
شعر کامل
فردوسی