لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 991 : امروز ز شوقت همه سوز و همه دردم
غزل شمارۀ 992 : معاذالله از آن شب ها که بود از حد برون دردم
غزل شمارۀ 993 : تند می راندی و می سوخت سراپای وجودم
غزل شمارۀ 994 : نادیده رخت عمری سودای تو ورزیدم
غزل شمارۀ 995 : نیایم سوی تو هرچند سوزد شوق دیدارم
غزل شمارۀ 996 : چون خاک شوم گر گذری سوی مزارم
غزل شمارۀ 997 : چو آنم دست رس نبود که روزی دامنش گیرم
غزل شمارۀ 998 : نوید آمدنت می دهند هر روزم
غزل شمارۀ 999 : نه صبر آنکه از خاک سرِ آن کوی برخیزم
غزل شمارۀ 1000 : این چنین کز دیده و دل غرق آب و آتشم
غزل شمارۀ 1001 : من غایبانه عاشق آن روی مهوشم
غزل شمارۀ 1002 : به ناخن سینۀ خود می خراشم
غزل شمارۀ 1003 : شدم دیوانه وان طفل پری پیکر زند سنگم
غزل شمارۀ 1004 : سینه شکافم هر سحر کاید صبا زان منزلم
غزل شمارۀ 1005 : بنمای ساعد ز آستین آن دم که خواهی بسملم
غزل شمارۀ 1006 : زار می نالم و کس نیست که گوید حالم
غزل شمارۀ 1007 : این چنین واله و شیدا که ز عشق تو منم
غزل شمارۀ 1008 : ای که دیدی رخ آن دلبر پیمان شکنم
غزل شمارۀ 1009 : زهی به وعدۀ وصل تو تازه جان و جهانم
غزل شمارۀ 1010 : می رسد عید و کُشتۀ آنم
غزل شمارۀ 1011 : گِل شد حریم کویت از اشک لاله گونم
غزل شمارۀ 1012 : ای بی تو چون غنچه خون درونم
غزل شمارۀ 1013 : ندارم وقت گل طاقت که بی تو روی گل بینم
غزل شمارۀ 1014 : تو شاه مسند حُسنی و من گدای کمینم
غزل شمارۀ 1015 : خوش آنکه تو شب خواب کنی من بنشینم
غزل شمارۀ 1016 : چو نتوانم که با آن مه نشینم
غزل شمارۀ 1017 : نفس از درون و دیو ز بیرون زند رهم
غزل شمارۀ 1018 : بیا که وصل ترا از خدای می خواهم
غزل شمارۀ 1019 : منِ بیدل گهی ز آمد شدِ کویت نیاسایم
غزل شمارۀ 1020 : هستم ز جان غلامت امّا گریز پایم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن
* یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن
شعر کامل
حافظ
* جهان آرمیده ز دست بدی
* شده آشکارا ره ایزدی
شعر کامل
فردوسی
* جهان چون عروسی رسیده جوان
* پر از چشمه و باغ و آب روان
شعر کامل
فردوسی