لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 451 : در کوی خرابات نشستم به سلامت
غزل شمارهٔ 452 : رفتی به سلامت به سلامت به سلامت
غزل شمارهٔ 453 : هرگز نبود عاشقی و راه سلامت
غزل شمارهٔ 454 : مستیم و خرابیم و گرفتار خرابات
غزل شمارهٔ 455 : مائیم و می صحبت رندان خرابات
غزل شمارهٔ 456 : نعمت الله مظهر ذات و صفات
غزل شمارهٔ 457 : فانی تمام خدمت اوست
غزل شمارهٔ 458 : تبخال زده بر لب من خسته از آن است
غزل شمارهٔ 459 : ملک داری همه به تدبیر است
غزل شمارهٔ 460 : عشق را مسجد و میخانه یکی است
غزل شمارهٔ 461 : عشق آمد و عقل کرد غارت
غزل شمارهٔ 462 : عمر بی او که بر سر آری هیچ
غزل شمارهٔ 463 : ما را به غیر او نبود التفات هیچ
غزل شمارهٔ 464 : دل به دست باد خواهم داد هر چه باد باد
غزل شمارهٔ 465 : آب چشم ما به روی ما فتاد
غزل شمارهٔ 466 : آب چشم ما به هر سو رو نهاد
غزل شمارهٔ 467 : در دلم غیر او نمی‌گنجد
غزل شمارهٔ 468 : ساقیی جام سوی ما آورد
غزل شمارهٔ 469 : ترک سر‌مستی مرا دامن کشانم می‌کشد
غزل شمارهٔ 470 : بیا ای یار و بر اغیار می‌خند
غزل شمارهٔ 471 : عاشقانی که در جهان باشند
غزل شمارهٔ 472 : دیدهٔ ما چو روی او بیند
غزل شمارهٔ 473 : چشم ما روشن به نور او بود
غزل شمارهٔ 474 : هر که رخسار تو بیند به گلستان نرود
غزل شمارهٔ 475 : در رحمت خدا به ما بگشود
غزل شمارهٔ 476 : دولتی خوش خدا به ما بخشید
غزل شمارهٔ 477 : آن چنان ذاتی نهان اندر صفت پیدا بود
غزل شمارهٔ 478 : کون جامع جامع اسما بود
غزل شمارهٔ 479 : آبروی ما ز چشم ما بود
غزل شمارهٔ 480 : قطره و دریا همه از ما بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خال سرسبز تو خوش دانه عیشیست ولی
* بر کنار چمنش وه که چه دامی داری
شعر کامل
حافظ
* شکر خوشست ولیکن حلاوتش تو ندانی
* من این معامله دانم که طعم صبر چشیدم
شعر کامل
سعدی
* آن کس از دزد بترسد که متاعی دارد
* عارفان جمع بکردند و پریشانی نیست
شعر کامل
سعدی