لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : اهل دل را از سراپردهٔ جان باید جست
غزل شمارهٔ 212 : دنیی دون بی وفا هیچست
غزل شمارهٔ 213 : دل به دنیا مده که آن هیچست
غزل شمارهٔ 214 : هرچه او می دهد همه داده است
غزل شمارهٔ 215 : دوای درد دل ای یار دردست
غزل شمارهٔ 216 : دل ما در هوای الوند است
غزل شمارهٔ 217 : دامن دلبر اگر آری به دست
غزل شمارهٔ 218 : عاشقانه به عشق او سرمست
غزل شمارهٔ 219 : نوش بادا مرا شراب الست
غزل شمارهٔ 220 : از خرابات می رسم سرمست
غزل شمارهٔ 221 : آمد ز درم نگار سرمست
غزل شمارهٔ 222 : منم آن رند عاشق سرمست
غزل شمارهٔ 223 : از دیر برون آمد ترسا بچه ای سرمست
غزل شمارهٔ 224 : خواجه گر چه بود عمری بت پرست
غزل شمارهٔ 225 : هر که باشد همچو سید حق پرست
غزل شمارهٔ 226 : سریر سلطنت عشق بر سر دار است
غزل شمارهٔ 227 : چه غم دارم چو یارم غمگسار است
غزل شمارهٔ 228 : تن همچو تخت شاهست جان خود یکی امیر است
غزل شمارهٔ 229 : نور او در جمله اشیاء ظاهر است
غزل شمارهٔ 230 : گفتمش روی تو جانا قمر است
غزل شمارهٔ 231 : بحر بی پایان ما را آبروئی دیگر است
غزل شمارهٔ 232 : سر درین راه عشق دردسر است
غزل شمارهٔ 233 : گوهر دریای ما را آبروئی دیگر است
غزل شمارهٔ 234 : عشق او در جان هوائی دیگر است
غزل شمارهٔ 235 : چشم مستش میفروشی دیگر است
غزل شمارهٔ 236 : عاشقان حضرت او را نیازی دیگر است
غزل شمارهٔ 237 : ای عاشقان ای عاشقان ما را بیانی دیگر است
غزل شمارهٔ 238 : نور رویش آفتابی دیگر است
غزل شمارهٔ 239 : نور رویش آفتابی دیگر است
غزل شمارهٔ 240 : ملک جان در ولایتی دگر است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست
* چندان که شد نگه به نگه آشنا بس است
شعر کامل
صائب تبریزی
* دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد
* که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست
شعر کامل
حافظ
* از زلف دهد بنفشه را تاب
* وز چهره گل شکفته را آب
شعر کامل
نظامی