لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 901 : من آب خضر جویم بهر سگان کویش
غزل شمارۀ 902 : هرکو بهشت وصل او امروز باشد حاصلش
غزل شمارۀ 903 : نشد از زخم تیر آهو گریزان روز نخجیرش
غزل شمارۀ 904 : بس گل شکفت و کرد خزان نوبهار خویش
غزل شمارۀ 905 : چو وقت گریه کردن رو نهم بر سوی دیوارش
غزل شمارۀ 906 : از حسرت آن لب که نبخشد شکر خویش
غزل شمارۀ 907 : تا شسته شد ز شیر لب روح پرورش
غزل شمارۀ 908 : ره ز مستی بزنم باز به ویرانه خویش
غزل شمارۀ 909 : کوهکن چون بر نیامد با دل خود رای خویش
غزل شمارۀ 910 : چند سوزیم ز داغ دل بیحاصل خویش
غزل شمارۀ 911 : ای اجل مهلت من ده که ببوسم دامنش
غزل شمارۀ 912 : نمیخواهد که دست کس رسد بر طاق ابرویش
غزل شمارۀ 913 : در غمت گر جان غم پرور نباشد گو مباش
غزل شمارۀ 914 : هرکه شد سویش چو سایه در قفا می افتمش
غزل شمارۀ 915 : نقش پای او که محراب دعا می یابمش
غزل شمارۀ 916 : چون شیشه پرم از غم پیمان گسل خویش
غزل شمارۀ 917 : صد تلخ دهان میگزد از غصه لب خویش
غزل شمارۀ 918 : چو گفتم از کف من زلف را به تاب مکش
غزل شمارۀ 919 : عیش اگر خواهی سگ خوبان مردم زاده باش
غزل شمارۀ 920 : خسته یی کان عنبرین مو بگذرد زود از سرش
غزل شمارۀ 921 : نبود کسی که نبود بلب تو اشتیاقش
غزل شمارۀ 922 : چون در کعبه به تقلید گرفتار مباش
غزل شمارۀ 923 : خوش آن ساعت که آن ساقی نشاننم پیش خود مستش
غزل شمارۀ 924 : گر فراغت طلبی همنفس رندان باش
غزل شمارۀ 925 : روشنی بخش دلم شد تن غم پرور خویش
غزل شمارۀ 926 : بر مست خود به پیری و عمر تبه ببخش
غزل شمارۀ 927 : گر تشنه آب خضری از سر اخلاص
غزل شمارۀ 928 : عاشق دم کشتن ز جان آسان برآید همچو شمع
غزل شمارۀ 929 : ز بهر کلبه عاشق دلا مجوی چراغ
غزل شمارۀ 930 : چند فتد به کشتنم زلف تو ماه برطرف

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چه فضل و علم گرد آرم؟ چو رو در عشق او آرم
* به بصره چو کشم خرما؟! به کرمان چون برم زیره
شعر کامل
مولوی
* حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود
* قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد
شعر کامل
حافظ
* منعم از دلبستگی آزار دنیا می کشد
* تا گهر دارد صدف تلخی زدریا می کشد
شعر کامل
صائب تبریزی