لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 691 : ما شکوه از آن زلف پریشان چه نویسیم؟
غزل شمارۀ 692 : به مستی مرده ام ساقی، مهل مخمور در خاکم
غزل شمارۀ 693 : ز آواز خوش آن غنچه لب، تا دور شد گوشم
غزل شمارۀ 694 : به دل سخت تو حرفی ز دل تنگ زدم
غزل شمارۀ 695 : آن نرگس میگسار دیدم
غزل شمارۀ 696 : اشک کبابم، از دل سوزان فروچکم
غزل شمارۀ 697 : دو روزی کز قضا بایست با این کاروان باشم
غزل شمارۀ 698 : عشق عالی مقام را نازم
غزل شمارۀ 699 : جهان را رونق از شادابی گفتار می آرم
غزل شمارۀ 700 : به دست آمد مرا تا زلف او، تدبيرها کردم
غزل شمارۀ 701 : می شود دل چو گل از عیش پریشان چه کنم؟
غزل شمارۀ 702 : چشم خودم چو اشک ز مژگان فروچکم
غزل شمارۀ 703 : ز مستیهای صهبای ازل میخانۀ خویشم
غزل شمارۀ 704 : چشم تو را ز جور پشیمان نیافتم
غزل شمارۀ 705 : ز خوی سرکش او هر قدم پا مال می گردم
غزل شمارۀ 706 : من روشن روان غافل به زندان بدن رفتم
غزل شمارۀ 707 : می گریزم ز جهان بار چرا بردارم؟
غزل شمارۀ 708 : چه پروا توشۀ واماندگی چون در کمر دارم
غزل شمارۀ 709 : ز بستر تا به کی پهلو پی تسکین بگردانم
غزل شمارۀ 710 : دل آگه سر راهش ز پاس راز گرداندم
غزل شمارۀ 711 : دست بر دل کی درین وحشت سرا می داشتم؟
غزل شمارۀ 712 : ز سامان سفر با خود دل رنجیده ای دارم
غزل شمارۀ 713 : ز حیلت سازی نفس صلاح اندیش می ترسم
غزل شمارۀ 714 : زاهد از پای خم باده چه سان برخیزم؟
غزل شمارۀ 715 : ز بس دارد غم آن گل عذار آشفته احوالم
غزل شمارۀ 716 : به خون خود چو گل آغشته دامن تا گریبانم
غزل شمارۀ 717 : زمین و آسمان بیهوده می پیمود آوازم
غزل شمارۀ 718 : نگاهی کن به حالم، دل به یغما دادۀ عشقم
غزل شمارۀ 719 : عمارت برنمی تابم، ملامتخانۀ عشقم
غزل شمارۀ 720 : فال فرخنده بیایید به دیدار زنیم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چند چون طفل ز انگشت کسی شیر کشد؟
* ز استخوان چند کسی ناز طباشیر کشد؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* مدار از من دریغ ای ابر رحمت گوهر خود را
* که من چون تاک صد دست دعا در آستین دارم
شعر کامل
صائب تبریزی
* بخت جوان دارد آن که با تو قرینست
* پیر نگردد که در بهشت برینست
شعر کامل
سعدی