لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 781 : دل در پریدن است چو شبنم ز روی تو
غزل شمارۀ 782 : ای آب خضر، سایۀ سرو روان تو
غزل شمارۀ 783 : بنگر چه می کند مژه های دراز تو
غزل شمارۀ 784 : به طوطی نکته آموزد لب شیرین کلام تو
غزل شمارۀ 785 : هدف سینه ز من، ناوک مژگان از تو
غزل شمارۀ 786 : من نه حریف وعده ام طاقت انتظار کو؟
غزل شمارۀ 787 : کام دلی به عالم ناپایدار کو؟
غزل شمارۀ 788 : ساقی می عارفانه ات کو؟
غزل شمارۀ 789 : جان را سپند ساز و به آتش نثار شو
غزل شمارۀ 790 : دارد ستاره ریز، مرا آفتاب تو
غزل شمارۀ 791 : زند بر خرمن شادیّ و غم برق جمال تو
غزل شمارۀ 792 : هله من جان جهانم، تنه ناها ياهو
غزل شمارۀ 793 : کسی داند که هر بیتش به دیوان می زند پهلو
غزل شمارۀ 794 : در ملک جسم روشنی جان به نیم جو
غزل شمارۀ 795 : من در میان نبودم، دل بود و یار هر دو
غزل شمارۀ 796 : مطلوب در لباس طلبکار آمده
غزل شمارۀ 797 : تا رفته از نظر، ز تنم جان برآمده
غزل شمارۀ 798 : دل، سیه مست به سودای تو از جا رفته
غزل شمارۀ 799 : تیغت از فرق مبتلا رفته
غزل شمارۀ 800 : نسرین بری گلگون قبا، از جلوه جانم سوخته
غزل شمارۀ 801 : از ما نهان ز فرط ظهوری، چه فایده؟
غزل شمارۀ 802 : روضۀ خلد خدایا به نکوکاران ده
غزل شمارۀ 803 : عشق تو بانگ زد به زمین و زمان همه
غزل شمارۀ 804 : سوی محراب شدم با می ناب آلوده
غزل شمارۀ 805 : لعل لب او تابه لب جام رسیده
غزل شمارۀ 806 : گل را ورقم رونق بازار شکسته
غزل شمارۀ 807 : سحر آمد ندا ز میخانه
غزل شمارۀ 808 : صبوحی از چمن مستانه پیراهن قبا کرده
غزل شمارۀ 809 : خوش تلخ عتاب آمده ای حرف به جا چه؟
غزل شمارۀ 810 : دوشین چو شفق بودم، خون جگر آلوده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تن آدمی شریف است به جان آدمیت
* نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
شعر کامل
سعدی
* دل از نور ایمان گر آگنده‌ای
* ترا خامشی به که تو بنده‌ای
شعر کامل
فردوسی
* گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست
* همچنانش در میان جان شیرین منزلست
شعر کامل
سعدی