لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 811 : مژگان نگر چو عربده جویان برآمده
غزل شمارۀ 812 : نمی بینم کسی از آشنارویان به جا مانده
غزل شمارۀ 813 : گر غمزه اش به یغما، دل را ز ما گرفته
غزل شمارۀ 814 : دل داغ تو را به جان گرفته
غزل شمارۀ 815 : در دیده نگاه تو که از جوش فتاده
غزل شمارۀ 816 : رسید از عرق آن شاخ گل گلاب زده
غزل شمارۀ 817 : رگ در تنم ز شورش سودا گسیخته
غزل شمارۀ 818 : به جلوه های رسا سرفراز می آیی
غزل شمارۀ 819 : سر چه باشد که تو در راه وفا نگذاری
غزل شمارۀ 820 : ای آنکه غم هجر کشیدن نتوانی
غزل شمارۀ 821 : گاهی به نگاهی دل ما شاد نکردی
غزل شمارۀ 822 : ای عهد شکن، با تو اگر کار نبودی
غزل شمارۀ 823 : سیمین بدنا! شمع شبستان که بودی؟
غزل شمارۀ 824 : به قید جسم ز جان جهان چه می دانی؟
غزل شمارۀ 825 : لوح دل را اگر از نقش دویی ساده کنی
غزل شمارۀ 826 : در پردۀ خط، خال به صد ناز گرفتی
غزل شمارۀ 827 : تنگی از دل نرود تا تو میان نگشایی
غزل شمارۀ 828 : یک نفس نیست که خون در دل شیدا نکنی
غزل شمارۀ 829 : بر هر زمین که جلوه کنی آسمان کنی
غزل شمارۀ 830 : تو و زهد خشک زاهد، من و عشق و می پرستی
غزل شمارۀ 831 : کشیدی تیغ و ساغر، گشتی آتش، گفتیم چونی
غزل شمارۀ 832 : چو چشم آینه حیرانم از جمال کسی
غزل شمارۀ 833 : من رند خراباتم ، سرمست و خراب اولی
غزل شمارۀ 834 : زان نور دیده، شد مژۀ خون فشان تهی
غزل شمارۀ 835 : که گفتت گرد سر آن طرّۀ عنبرفشان بندی؟
غزل شمارۀ 836 : سرت گردم، نمی پرسی تو هم دیوانه ای داری؟
غزل شمارۀ 837 : خوش آنکه بزم حریفان کنون بیارایی
غزل شمارۀ 838 : ای روی تو را موج عرق آینه سازی
غزل شمارۀ 839 : افشاند نسیم سحری زلف نگاری
غزل شمارۀ 840 : ای سوختۀ عشق چرا کم ز سپندی؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دل می رود به حلقه زلفش به پای خود
* دام آنچنان خوش است و شکار اینچنین خوش است
شعر کامل
صائب تبریزی
* اندک اندک جمع مستان می‌رسند
* اندک اندک می پرستان می‌رسند
شعر کامل
مولوی
* ز خون خاک دریا شد و دشت کوه
* ز بس کشته افگنده از هر گروه
شعر کامل
فردوسی